پارسی71

سایتی برای تمامی طعم ها!

پارسی71

سایتی برای تمامی طعم ها!

داوری: دوست ندارم ایران با آلمان هم​گروه شود






  
دانیال داوری، دروازه‌بان ایرانی- آلمانی باشگاه اینتراخت براونشوایگ پیش از ظهر چهارشنبه همراه با پدر و پسر عمه‌اش سوار بر پرایدی سفید رنگ با خبرنگاران و عکاس ایسنا روانه برج میلاد شد تا پس از 15 سال بار دیگر تهران را تماشا کند؛ البته بالاتر از هر زمان دیگری! دانیال 25 ساله حاصل پیوند پدری ایرانی از اهالی اصفهان و مادری لهستانی است و در شهر «گیسن» آلمان به دنیا آمده؛ هرچند دانیال زبان پدری را فرا نگرفته ولی پدر با وجود 28 سالی که به سرزمین ژرمن‌ها مهاجرت کرده، فارسی را هنوز با لهجه اصفهانی صحبت می‌کند. داوری در گفت‌وگو با ایسنا و فارس درباره موضوعات مختلفی صحبت کرده که گزیده‌اش را می‌خوانید.

حضور در ایران
هیجان زیادی برای دیدن ایران داشتم. در هواپیما که بودم به خانواده‌ام فکر می‌کردم. مدت‌ها بود بسیاری از آن‌ها را ندیده بودم و دوست داشتم هرچه زودتر آن‌ها را از نزدیک ببینم. مردم ایران را هم در همین چند برخورد کوتاه گرم و خوش برخورد دیدم. می‌دانم فوتبال در ایران بسیار پرطرفدار است. این را در فرودگاه از حضور خبرنگاران و همچنین در تمرین‌ها فهمیدم.

تهران دیروز و امروز
15 سال پیش که به تهران آمدم سن و سال زیادی نداشتم و زمان زیادی هم در این شهر نبودم ولی به نسبت آنچه به یادم مانده، تهران در این مدت تغییرات زیادی کرده است. هرگز فکرش را هم نمی‌کردم تهران به این اندازه بزرگ باشد. شنیده بودم که تهران شهر بسیار بزرگ و پرجمعیتی است ولی هرگز فکرش را هم نمی‌کردم تهران این اندازه بزرگ باشد و وسعت و جمعیت داشته باشد. باید بگویم رانندگی در تهران هم بسیار سخت و فاجعه‌آمیز است.

کارلوس کی‌روش
مربی بسیار بزرگ و سرشناسی است؛ حتی پیش از حضور او در تیم ملی ایران هم نامش را شنیده بودم. او بسیار باهوش و موفق و به کارش وارد است. حضور در منچستریونایتد در کنار سر الکس فرگوسن نکته کوچکی نیست. دعوتم به تیم ملی از سوی او انگیزه‌ای مضاعف بود ولی اگر این دعوت از سوی هر فرد دیگری به عنوان سرمربی تیم ملی صورت می‌گرفت، باز هم آن را می‌پذیرفتم و آماده بازی در تیم ملی ایران بودم. دعوت کی‌روش انگیزه‌ای دوچندان برای من بود.

تیم ملی ایران
باید واقع‌بین بود. در آلمان دروازه‌بان‌های خوب زیادی وجود دارند که شانس حضور در تیم ملی را کم و کمتر می‌کند. پیشنهاد بازی در تیم ملی ایران رسید و آن را پذیرفتم ولی این تنها دلیل نبود. وابستگی به سرزمین پدری هم در پذیرش این پیشنهاد نقش داشت. پدرم ایرانی است و بسیاری از بستگان و خانواده‌ام هم در ایران زندگی می‌کنند. همین حالا هم در خانه مادربزرگم در ولنجک هستیم. وجود این پیوندهای عاطفی و وابستگی‌ها هم در گرفتن این تصمیم موثر بودند. در جام‌جهانی 2006 پیراهن تیم ملی ایران را تهیه کرده بودم و طرفدار تیم ملی بودم. متاسفانه برای تماشای بازی به ورزشگاه نرفتیم ولی از تلویزیون بازی‌های تیم ملی را تماشا می‌کردم.

ینس لمان، الگوی دروازه‌بانی
ینس لمان دروازه‌بانی بود که از او بسیار خوشم می‌آمد. سبک دروازه‌بانی او بسیار مدرن بود و همین عامل باعث شده است که سبک دروازه‌بانی او را بسیار بپسندم؛ هرچند اولیور کان هم دروازه‌بان بسیار خوبی بود و یکی از بهترین‌های دنیای فوتبال ولی سبک کار لمان را به خاطر مدرن بودنش بیشتر می‌پسندیدم.

نخستین حضور بوندس‌لیگایی تیم داوری
فوق‌العاده است. بوندس‌لیگای یک و 2 هرگز قابل مقایسه نیست. جو ورزشگاه‌ها در بوندس‌لیگای یک بسیار خاص و منحصربه‌فرد است. تصور کنید بازی برابر دورتموند یا بایرن‌مونیخ در حضور 80 هزار تماشاگر در ورزشگاه. جو ورزشگاه واقعا به یادماندنی است. بازی‌مان در دورتموند بسیار متفاوت بود و هرگز آن بازی و جوی را که تماشاگران در ورزشگاه ایجاد کرده بودند، فراموش نمی‌کنم.

رقابت در سیستم چرخشی
دروازه‌بان‌ها همیشه دوست دارند در همه بازی‌ها به میدان بروند و به سیستم چرخشی چندان روی خوش نشان نمی‌دهند ولی در براونشوایگ این سیستم برقرار است و با نظر سرمربی بر سر این موضوع مشکلی ندارم. پتکوویچ، دیگر دروازه‌بان ما بسیار باتجربه بوده و گلر بسیار خوبی است.

رقیبان در تیم ملی ایران
دروازه‌بان‌های خوبی در تیم ملی ایران داریم. رحمان احمدی را در اردوهای قبلی هم دیده بودم. او دروازه‌بان خوب و باتجربه‌ای است. سبک کار و تمرین او و دیگر دروازه‌بان‌ها در تیم ملی کمی متفاوت است ولی روی هم رفته در تیم ملی دروازه‌بان‌های خوبی داریم.

پیراهن شماره یک تیم ملی
به آن فکر نمی‌کنم. دوست دارم که این پیراهن را بپوشم ولی این دست من نیست. من باید کار خودم را بکنم و توان و عملکرد خودم را در تمرین و بازی‌های باشگاهی نشان بدهم. امیدوارم با تیم ملی فوتبال به جام‌جهانی 2014 برزیل بروم و بازیکن موثری باشم.

سیدمهدی رحمتی
می‌دانم دروازه‌بان استقلال تهران است ولی از آنجا که بازی‌های باشگاهی ایران را چندان دنبال نمی‌کنم، درباره او چیز زیادی نمی‌دانم.

تفاوت فوتبال ایران و آلمان
طی مدت کمی که در تمرینات تیم ملی حضور دارم فکر می‌کنم شرایط کار با آنچه در آلمان ما انجام می‌دهیم متفاوت است. تمرینات بیشتر از نظر زمانی فرق می‌کند. شرایط تمرین فرق دارد. بیشتر از لحاظ مدت زمان با آنچه که در آلمان انجام می‌دهیم، کارهای تمرینی فرق می‌کند. اینجا تمرینات بیشتر بالغ بر یکی، دو ساعت است. من هم حتی به صورت شخصی باید بیشتر تمرین کنم؛ در حالی‌که تمرینات در آلمان طولانی‌تر است.

لژیونرهای ایرانی بوندس‌لیگا
بازی‌های بسیاری از آن‌ها را به یاد ندارم. از میان آن‌ها با وحید‌هاشمیان کم و بیش در ارتباط هستم ولی می‌دانم مهدی مهدوی کیا در هامبورگ و علی دایی و علی کریمی در بایرن بازیکنان موفقی بودند.

اشکان دژاگه
بازیکن بسیار خوبی است. متاسفانه دچار آسیب‌دیدگی شد و مدتی از فوتبال دور ماند. بعد از پذیرش پیشنهاد بازی در تیم ملی ایران با او در این‌باره صحبت کردم.

قوچان‌نژاد دوست صمیمی
با رضا (قوچان‌نژاد) رابطه نزدیکی دارم و با او بسیار راحت‌تر هستم. با نکونام و تیموریان هم صمیمی هستم. نکونام بعد از حضورم در تیم ملی ایران چند بار به من پیامک داد.

حریف مورد علاقه
دوست ندارم تیم ملی ایران با آلمان در یک گروه قرار بگیرد. آلمان تیم بسیار خوبی است و یکی از مدعیان قهرمانی در جام‌جهانی 2014. دوست دارم با تیم دیگری هم‌گروه شویم. می‌خواهم در جام‌جهانی موفق باشیم و مهاجمان ما در گلزنی موفق باشند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد