سردار شهید ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮوﻣﻨﺪى، دوﻣﻴﻦﻓﺮزﻧﺪ ﻋﻠﻰ

محمد فرومندی (ت 1336ش – م 1365ش)

سردار شهید ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮوﻣﻨﺪى، دوﻣﻴﻦﻓﺮزﻧﺪ ﻋﻠﻰ، در ﺧﺮداد ﻣﺎه ﺳﺎل 1336 در ﻣﺤﻠﻪ ﻗﻠﻌـﻪﻛـﺮﻳﻢ اﺳـﻔﺮاﻳﻦ ﻣﺘﻮﻟـﺪ ﺷﺪ. پدرش ﻣﺮدى زﺣﻤﺘﻜﺶ و ﻛﺸﺎورز ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺼﻒ ﻋﻤﺮش را ﺑﻪ داﻣﺪارى و ﮔﻠﻪدارى و اواخر عمرش را ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﺮى در ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﭘﻨﺒﻪﭘﺎکﻛﻨﻰ(ﺣﺎﺟﻰ ﺳﺮاﻧﺪار) ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد. وى ﺑﻪ ﻧﻤـﺎز اﻫﻤﻴ‪ـﺖ زﻳـﺎدى ﻣـﻰداد. ﻣﺤﻤﺪ در ده ﺳﺎﻟﮕﻰ پدرش را از دﺳﺖ داد و از آن ﭘﺲ ﻣﺎدر ﭘﻴﺮش ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷـﺪ. ﻣﺤﻤ‪ـﺪ در اﻳ‪ﺎم ﻣﺪرﺳﻪ درس ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ و در اﻳﺎم ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻛﺎرﮔﺮى ﻣﻰﻛﺮد ﺗـﺎ ﻛﻤـﻚ ﺧـﺮج ﺧـﺎﻧﻮاده ﺑﺎﺷـﺪ. ﮔـﺎﻫﻰ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﻰﭼﺮاﻧﺪ و ﮔﺎﻫﻰﻣﺰارع ﻣﺮدم را آﺑﻴﺎرى ﻣﻰﻛﺮد. اﻣ‪ﺎ درس ﺧﻮاﻧـﺪن را ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻳـﻚ ﻫـﺪف اﺻﻠﻰ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ. دوره اﺑﺘﺪاﻳﻰ را در ﻣﺪرﺳﻪ اﺑﻮاﻟﻌﺒﺎس اﺳﻔﺮاﻳﻦ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ. ﻣﺎدرش ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﭘﺸﺘﻜﺎر ﺧﻮﺑﻰ داﺷﺖ. ﺗﻜﺎﻟﻴﻔﺶ را اﻧﺠﺎم ﻣﻰداد و ﻧﻴﺎزى ﺑـﻪ اﺟﺒـﺎر ﻧﺪاﺷـﺖ. ﻛﻤﺘـﺮ ﺑﺎزى ﻣﻰﻛﺮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ درس ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮاﻧـﺪن ﻛﺘـﺎب ﻋﻼﻗـﻪ داﺷـﺖ. در ﻛﺎرﻫـﺎى ﻣﻨـﺰل ﻛﻤـک ﻣﻰﻛﺮد. وﻗﺘﻰ ﻧﺎن ﻣﻰﭘﺨﺘﻢ، ﻫﻴﺰم ﺟﻤﻊ ﻣﻰﻛﺮد و ﺗﻨﻮر را داغ ﻣﻰﻛﺮد.

‫    سردار شهید محمد فرومندی دوره ﻣﺘﻮﺳ‪ﻄﻪ را در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﺑﻮﺳﻌﻴﺪ اﺳﻔﺮاﻳﻦ ﺑﺎ اﺧﺬ دﻳﭙﻠﻢ در ﺧـﺮداد ﻣـﺎه ﺳـﺎل 1355 ﺑـﻪ ﭘﺎﻳـﺎن رﺳﺎﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﮔﺮاﻳﺸﻬﺎى ﺿﺪ‪ رژﻳﻢ سلطنتی در وی ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ. ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻬﺎى ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ و ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻬﺮﺳـﺘﺎﻧﻬﺎ داﺷﺖ. ﻛﺘﺎﺑﻬﺎى ﻣﻤﻨﻮع را ﻫﻢ ﺧﻮدش ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰﻛﺮد و ﻫﻢ ﺑﻴﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻰﻛﺮد. در ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ﺳﺎل 1355 ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزى رﻓﺖ. ﺳﻪ ﻣـﺎه او‪ل ﺧـﺪﻣﺖ را در ﭘﺎدﮔـﺎنﻟﺸﻜﺮک ﺗﻬﺮان و ﺳﻪ ﻣﺎه دو‪م را در ﭘﺎدﮔﺎن ﻣﺰداوﻧﺪ ﻣﺸﻬﺪ ﮔﺬراﻧﺪ و آﻣﻮزﺷﻬﺎى ﮔﺮوﻫﺒﺎﻧﻰ دﻳﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺷﺶ ﻣﺎه ﺑﻪ درﺟﻪ ﮔﺮوﻫﺒﺎن ﺳﻮ‪ﻣﻰ وﻇﻴﻔﻪ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن آﻣﻮزﺷـﻰ ﭼﻬـﻞ دﺧﺘـﺮ - ﻣﺮﻛـﺰ آﻣﻮزش 04 - اﻋﺰام ﺷﺪ. از ﺟﻮ ﺣﺎﻛﻢﺑﺮ ارﺗﺶ رﻧﺞ ﻣﻰﺑﺮد و در اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎﻳﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮد. اﻋﻼمیه های اﻣﺎم خمینی (ره) را از اﺳﻔﺮاﻳﻦ ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻣﻰﺑﺮد و ﺷﺒﺎﻧﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑـﺎ ﻛﻤـﻚ ﺳـﺮﺑﺎزان ﺗﻜﺜﻴـﺮ و ﻧﻴـﺰ ﭘﺨﺶ ﻣﻰﻛﺮد. ﭘﺲ از ﭘﻴﺎم اﻣﺎم(ره) - ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻓﺮار از ﭘﺎدﮔﺎﻧﻬﺎ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﻔﻮف ﻣﺮدم - ﺑﺎ اﻳﻦﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻣـﺎه از ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد از ﭘﺎدﮔﺎن ﻓﺮار ﻛﺮد و ﺑﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﺮﺧﺼ‪ﻰ ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺑـﻪ اﺳـﻔﺮاﻳﻦ رﻓـﺖ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ آﻣﺪ و در ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى اﻧﻘﻼﺑﻰ ﻣﺸﻬﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد.

    سردار فرومندی ﭘﺲ از ﭘﻴﺮوزى اﻧﻘﻼب و ﺑﺎ ﭘﻴﺎم اﻣﺎم(ره) ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻛـﺎرت ﭘﺎﻳـﺎن ﺧـﺪﻣﺖ درﻳﺎﻓـﺖ ﻛـﺮد. ﺳـﭙﺲ ﺑـﻪ اﺳـﻔﺮاﻳﻦ رﻓـﺖ و ﮔﺮوهﻫﺎى ﻣﺮدم را ﺑﺎ ورزش و ﺗﻤﺮﻳﻨﻬﺎى ﻧﻈـﺎﻣﻰ در داﺧـﻞ ﺷـﻬﺮ ﺳـﺎزﻣﺎن داد. ﺷـﺒﻬﺎ در ژاﻧـﺪارﻣﺮى و ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﺳﺒﺨﺶﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰداد و روزﻫﺎ در ﻛﻤﻴﺘﻪ اﻧﻘﻼب ﻋﻠﻴـﻪ ﺿـﺪ‪ ‪انقلابیون  فعالیت ﻣﻰﻛﺮد. در ﺳﺎل 1358شمسی ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞﺳﭙﺎه پاسداران ﺳﺒﺰوار ﻋﻀﻮ ﺳﭙﺎه ﺷﺪ. و در اوﻟﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳ‪ ‪ﺘﺶ ﻋﺎزم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺷـﺪ. ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ، ﻣﺠﺪد در ﺳﭙﺎه پاسداران ﺳﺒﺰوار ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ و در دوره ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت - ﻛﻪ از ﻃﺮف ﻣﺮﻛﺰ آﻣﻮزش ﺳﭙﺎه ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪه ﺑﻮد - ﺷﺮﻛﺖ ﻛـﺮد. ﻣـﺪ‪ت ﭼﻬـﺎر ﻣـﺎه در ﺳـﻌﺪآﺑﺎد ﺗﻬـﺮان آﻣﻮزﺷـﻬﺎى ﺗﺨﺼ‪ ‪ﺼﻰ را ﮔﺬراﻧﺪ و ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن دوره ﺑﻪ ﺳﺒﺰوار ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﭙﺎه ﺳﺒﺰوار و ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺴﻴﺢ ﺳﺒﺰوار و آﻣﻮزش ﺳﭙﺎه ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ. ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮوهﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻤﻌﻪﻫﺎ ‫ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ ﻣﻰﺑﺮد و آﻣﻮزﺷﻬﺎى ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻣﻰداد.

    شهید فرومندی اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺘﺶ را ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺗـﻼوت ﻗـﺮآن ﻣـﻰﮔﺬراﻧـﺪ و ﻧﻤـﺎز ﺷـﺒﺶ ﺗـﺮک ﻧﻤﻰﺷﺪ. ﺑﺴﻴﺎر ﺻﺎﺑﺮ ﺑﻮد و ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﺣﺮﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻰرﻓﺖ. رﻓﺘﺎرش رو ﺑﻪ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺑﻮد و ﻣﻰﮔﻔﺖ: اﻧﻘﻼب ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻜﺎﻣﻞ دارد و در راﺳﺘﺎى اﻳﻦ ﺗﻜﺎﻣﻞ، ﻧﻴﺮوﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳـﺪ اﻳـﻦ راه را ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﻨـﺪ. در ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﺳﻄﺢ ﻋﻠﻤﻰ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺧﻮد و اﻃﺮاﻓﻴﺎﻧﺶ ﺗﻼش ﻣﻰﻛﺮد. در ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻋﺖ ﻛﺎر ﻣﻔﻴـﺪ داﺷﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺧﻮاب و اﺳﺘﺮاﺣﺘﺶ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ و در ﺣﺎل ﺣﺮﻛـﺖ ﺑـﻮد. در ﻧﻤﺎزﻫـﺎى ﺟﻤﻌـﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺳﺨﻨﺮان ﻗﺒﻞ از ﺧﻄﺒﻪﻫﺎ ﺑﻮد. دﻋﺎى ﻛﻤﻴﻞ ﺑﻪ اﺑﺘﻜـﺎر او و دوﺳـﺘﺶ - ﺷـﻬﻴﺪ ﺻﺎﺑﺮﻳﺎن - در ﺳﺒﺰوار ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ. در ﻣﺎه ﻣﺒﺎرک رﻣﻀﺎن ﺳﺎل 1359 ﻧﻮزده ﺷﺐ از ﻣﺎه ﻣﺒﺎرک رﻣﻀﺎن را از اﻓﻄﺎر ﺗﺎ ﺳﺤﺮ اﺻﻼً ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪ. ﻫﻢ ﺷﺐ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﺮد و ﻫﻢ روز. شهید ﻣﺤﻤﺪ فرومندی، ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮاى ﺑﻪﻫﺪف رﺳﻴﺪن ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﺑﻮد و از آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻔّﺮ داﺷـﺖ و ﺑـﺎ ﺷـﺪ‪ت ﺑـﺎ آﻧﻬـﺎ ﺑﺮﺧـﻮرد ﻣﻰﻛﺮد. به خاطر همین روحیه انقلابی و دفاع از ارزش های اسلامیش بود که ﺟﺰو ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺗﺮور ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ در ﺳﺒﺰوار ﺑﻮد. ﻳﻜﻰ - دوﺑﺎر ﻫﻢﺣﻤﻼﺗﻰ ﺑﻪ او ﺷﺪ، وﻟﻰ اﻳﻦ ﮔﻮﻧـﻪ ﻣـﺴﺎﺋﻞ ﻛﻮﭼـﻚﺗـﺮﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧـﻰ ﺑـﺮاﻳﺶ اﻳﺠـﺎد ﻧﻤﻰﻛﺮد. ﻣﺜﻼً ﻳﻚ ﺑﺎر ﻧﺎرﻧﺠﻜﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ، وﻟﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻜـﺮد. وﻗﺘـﻰ ﻛـﺎدر ﺳـﭙﺎه ﭘﺎﺳـﺪاران ﻛﺎﺷﻤﺮ و اﺳﻔﺮاﻳﻦ را در ﻛﻮهﻫﺎى ﺳﻨﮓ ﺳﻔﻴﺪ آﻣﻮزش ﻣﻰداد، ﺑﻤﺐ دﺳﺖﺳﺎزى در دﺳﺘﺶ ﻣﻨﻔﺠﺮ شد ﻛـﻪ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ ﻗﻄﻊ اﻧﮕﺸﺖ ﺳﺒﺎﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ او ﺷﺪ و دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ﻗﻮ‪ت و ﻗﺪرﺗﺶ ﻛﻢ ﺷﺪ. ده ﭘﺎﻧﺰده روز

‫در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﺮى ﺑﻮد و دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺟﺮاﺣﺎت ﺑﻪ ﺳﺮﻛﺎرش ﺑﺎزﮔـﺸﺖ.

   سردار فرومندی او‪ﻟـﻴﻦ ﺑـﺎر ﺑـﺎ ﮔﺮوﻫـﻰ از رزمندگان ﭘﺎﺳﺪار ﺑﻪ اﺗّﻔﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎه ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺟﻨﻮب ﻋﺎزم ﺷﺪ. آن ﻣﻮﻗـﻊ دﺷـﻤﻦ در 15 ﻛﻴﻠـﻮﻣﺘﺮى اﻫﻮاز مستقر بود. و ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎى آﺑﺎدان، ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ، اﻳﻼم، ﺳﻮﻣﺎر، ﻧﻔـﺖﺷـﻬﺮ، ﺧـﺴﺮوى، ﻗـﺼﺮﺷﻴﺮﻳﻦ و ﺳﺮﭘﻞذﻫﺎب را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻛﺮده ﺑﻮد. در اﻳﻦ ﻣﺪ‪ت ﺑﻪ ﻋﻠّﺖﺟﺮاﺣﺖ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل اﻃّﻼﻋﺎت ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻣﺤﻮرﻫﺎى اﺳـﺘﻘﺮار ﻧﻴﺮوﻫـﺎى ﺧﺮاﺳﺎن ﻛﺎر ﻣﻰﻛﺮد ﻛﻪ اﻃّﻼﻋﺎت و ﻓﻌ‪ ‪ﺎﻟﻴﺖ دﺷﻤﻦ را ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮل اﻃّﻼﻋـﺎت ﮔُﻠـﻒ(ﻣﺮﻛـﺰ اﻃّﻼﻋـﺎت ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺟﻨﻮب) - ﺷﻬﻴﺪﺣﺴﻦ ﺑﺎﻗﺮى - ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰﻛﺮد. ﺑﻌﺪ از دو ﻣﺎه ﺑﻪ ﺳﺒﺰوار ﺑﺎزﮔﺸﺖ. در ﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﻣﻘﺪ‪ﻣﺎت ازدواﺟﺶ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪ و ﻃﻰ ﻣﺮاﺳﻤﻰ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺷـﺮاﻓﺖ درودىﻧﻴـﺎ ازدواج ﻛﺮد. درﺑﺎره ازدواﺟﺶ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ: در ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ، زﻳﺒـﺎﺗﺮﻳﻦ، ﺑـﺎ ﺻـﻔﺎﺗﺮﻳﻦ و ﻣﻬـﻢﺗـﺮﻳﻦ ﭘﺪﻳـﺪه زﻧﺪﮔﻰام، ﻣﺴﺌﻠﻪ ازدواﺟﻢﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا و ﺧﻮاﺳﺖ او در ﻧﻴﻤﻪ او‪ل ﺳﺎل 1360 ﺗﺤﻘّﻖ ﭘﻴﺪا ﻛـﺮد. در ﺳﻨﮕﺮ ﻣﺒﺎرزه از ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ درآﻣﺪم و ﻳﻚ ﻫﻤﺴﻨﮕﺮ رﺷﻴﺪ، ﺷﺠﺎع و ﺻﺒﻮر - ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦﻛﻪ ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﺑـﻪ وﻇﻴﻔـﻪ اﻟﻬـﻰاش ﻣـﻰاﻧﺪﻳـﺸﻴﺪ - ﻧـﺼﻴﺒﻢ ﺷـﺪ.

‫     سردار فرومندی در ﺳﺎل 1361 در ﻣﺮﺣﻠﻪ دو‪ ‪م ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻦ ﻋﻘﻴﻞ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺳﻮﻣﺎر اﻋﺰام ﺷﺪ. در اﺑﺘﺪا ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻃﺮح و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻟﺸﻜﺮ ﻇﻔﺮ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣـﺸﻐﻮل ﺷـﺪ. ﭘـﺲ از آن ﺑـﺮاى اﺟـﺮاى عملیات واﻟﻔﺠﺮ ﻣﻘﺪ‪ ‪ﻣﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻓﻜّﻪ اﻋﺰام ﺷﺪ. و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل ﻃﺮح و ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ ﺑﻪ ﺧـﺪﻣﺖ 

‫ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ. ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﻴﺴﺖ روز ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت، ﺑﺮاى ﻓﺮﻳﺐ دادن دﺷـﻤﻦ، ﻣـﺸﻐﻮل زدن ﻳـﻚ ﺧـﺎﻛﺮﻳﺰ اﻧﺤﺮاﻓﻰ در ﺟﻨﺎح راﺳﺖﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺷﺪﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﻰ ﻛـﻪ ﺳـﻪ ﻛﻴﻠـﻮﻣﺘﺮى دﺷـﻤﻦ ﺑﻮدﻧـﺪ و ﺑـﺎران ﺧﻤﭙﺎره ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن ﻣﻰﺑﺎرﻳﺪ. شهید فرومندی، ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻰ دﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺧﻤﭙـﺎرهاى در ﻧﺰدﻳﻜـﻰ اش

‫ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و ﺗﺮﻛﺶ آن ﺑﻪ ران راﺳﺘﺶ اﺻﺎﺑﺖ ﻛﺮد. وی را اﺑﺘـﺪا ﺑـﻪ اورژاﻧـﺲ و ﺳـﭙﺲ ﺑـﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳـﺘﺎن

‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺟ‪ﺮاﺣﻰ و دو روز اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻬﺎى ﻣﺸﻬﺪ ﺑـﺮاى ﺑـﺴﺘﺮىﺷـﺪن

ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از ﻣﺪ‪ﺗﻰ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. 

‫    شهید فرومندی در ﻋﻤﻠﻴ‪ ‪ﺎت واﻟﻔﺠﺮ 1 - ﻛﻪ در ﺷﻤﺎل ﻓﻜّﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻃﺮح و ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧـﺼﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪﻣﺖ ﺷﺪ. در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت واﻟﻔﺠﺮ 2 و 3 - ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﭘﻴﺮاﻧﺸﻬﺮ و ﻣﻬﺮان ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﻴﺪ - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل واﺣﺪ ﻃﺮح و ﻋﻤﻠﻴ‪ ‪ﺎت ﺗﻴﭗ اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد. در ﻋﻤﻠﻴﺎت واﻟﻔﺠﺮ 2 - ﻫﻨﮕـﺎﻣﻰ

‫ﻛﻪ در ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻣﺘﺮى دﺷﻤﻦﻣﺸﻐﻮل زدن ﺧﺎﻛﺮﻳﺰ ﺑﻮد - ﺗﺮﻛﺶ ﺧﻤﭙﺎره ﺑﻪ ﻛﺘﻒ راﺳﺘﺶ ﺑﺮﺧـﻮرد ﻛـﺮد،

اﻣ‪ﺎ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻦﻗﺪرت زﻳﺎد ﻓﻘﻂ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪﻧﺶ را ﺳﻮزاﻧﺪ.

 سردار ﻣﺤﻤ‪ﺪ فرومندی ﺳﺨﺖ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﻬﺎدت ﺑﻮد و ﻫﻤﻮاره ﻣﻰﮔﻔﺖ: دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮم.  ﺷﻬﻴﺪ ﺣﺎﻻت ﻋﺮﻓـﺎﻧﻰ ﺧﺎﺻ‪ـﻰ داﺷـﺖ. در ﺣـﺎل ﻋﺒﺎدت ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ و ﻫﻴﭻ ﭼﻴـﺰ ﺗﻮﺟ‪ـﻪ ﻧﺪاﺷـﺖ. ﺑـﺴﻴﺎر ﻣﺘـﻴﻦ و ﺑﺎوﻗـﺎر ﺑـﻮد و در ﻣـﺴﺎﺋﻞ ﺑﻼﻓﺎﺻـﻠﻪ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻰداد، ﺑﻠﻜﻪ اﺑﺘﺪا ﻣﺴﺎﺋﻞ را رﻳﺸﻪﻳﺎﺑﻰ ﻣﻰﻛﺮد و ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺿﻊﮔﻴﺮى ﻣﻰﻛﺮد. ﻓﺮدى ﻣﺘﻌﻬ‪ﺪ، ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ دﻳﻦ و دﻳﺎﻧﺖ و ﺟﻨﮓ ﺑﻮد. ﺳﺨﻨﺮاﻧﻴﻬﺎى ﺑﻠﻴﻎ و ﺷﻴﻮاى او اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎرى را ﻣﺘﺤﻮ‪ل ﻛﺮد. ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﻣﺬﻫﺒﻰ و ﻋﺒـﺎدى او ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮب ﺑﻮد و ﻫﻤﻮاره در اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد. در ﻛﺎرﻫﺎى ﺟﻤﻌﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻠﻮدار ﺑـﻮد و دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺮاﺻﻞ ﻣﺸﻮرت و ﻧﻈﺮ ﺧﻮاﻫﻰ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد. ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد از اﺷﺘﺒﺎه ﻛﻤﺘﺮى ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ آرزوﻳﺶ ﺷﻬﺎدت و ﭘﻴﺮوزى اﺳﻼم ﺑﻮد. ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻗـﺎﺋﻢﻣﻘـﺎم ﻟـﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ ﺑﻮد، آن ﻗﺪر ﻣﺘﻮاﺿﻊ و ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻓﺮادى ﻛﻪ او را ﻧﻤﻰﺷـﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﭘـﻰ ﺑـﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴ‪ـﺖ ﻧﻈـﺎﻣﻰ او ﻧﻤﻰﺑﺮدﻧﺪ و او را ﻓﺮدى ﻋﺎدى ﻣﻰﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ. شهید همیشه آرزوى ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﺪن اﺳﻼم و ﻏﻠﺒﻪ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﺴﺘﻜﺒﺮﻳﻦ و ﻣﺤﻮ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ را داﺷﺖ. 

‫    سردار شجاع جنگ تحمیلی در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﺧﻴﺒﺮ - که در اواﺳﻂ ﺳﺎل 1362 در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻫﻮراﻟﻌﻈﻴﻢ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻌـﺎون او‪ل ﺗﻴﭗ اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) و ﺧﻂ ﺷﻜﻦ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ، ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ اﺻﺎﺑﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪاى از ﻗـﺴﻤﺖ ﺟﻠـﻮى ﭘﻬﻠـﻮ و ﺧﺮوج آن از ﭘﺸﺘﺶ، او را ﺑﻪ اورژاﻧﺲ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺑﻬﺒﻮدى و ﺑﻌﺪ از دو ﺳـﻪ روز آﻣـﻮزش زﻳـﺮ آﻓﺘﺎب ﮔﺮم ﺧﻮزﺳﺘﺎن آﻣﺎده ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻋﺎﺷﻮرا - ﻛﻪ در اواﺧﺮ ﻣﻬﺮﻣﺎه ﺳﺎل 1363 ﺑﻮد - ﺷﺪ و در این زمان ﻣﺴﺌﻮلیت ﺗﻴﭗ اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) را به عهده داشت. ﺷﻬﻴﺪ ﻓﺮوﻣﻨﺪى در ﻣﺪ‪ت ﺣﻀﻮر در ﺟﺒﻬﻪ در ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻬﺎى ﺧﻴﺒﺮ، ﺑﺪر، ﻓﺎو، واﻟﻔﺠﺮﻫـﺎى ﻏـﺮور آﻓـﺮﻳﻦ و آزادى ﻣﻬﺮان ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ او ﻗﺎﺋﻢﻣﻘﺎﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ ﺑﻮد.

‫   شهید همواره به فرزندانش و نیز همه نوجوانان وجوانان ایران زمین توصیه می کرد، ﻫﻮﺷﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن او‪ل زﻧـﺪﮔﻰ، ﺷـﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮدﺗـﺎن را در ﻳﻚ ﭼﻬﺎرﭼﻮﺑﻰ از ارزﺷﻬﺎى اﻟﻬﻰ و ﺧﺪاﻳﻰ ﻗﺮار دﻫﻴﺪ و ﺗﺎﺑﻊ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ دروﻧﻰ ﺧﻮد - وﺟﺪان - ﺑﺎﺷـﻴﺪ. از ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺻﻐﻴﺮه و ﻛﺒﻴﺮه ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ ﻛﻪ از آﻧﻬﺎ ﺑﻰﻧﻴﺎزﻳﺪ و ﺗﻘﻮا ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴـﺪ. در زﻧـﺪﮔﻰ و ﻧﺎﻣﻼﻳﻤـﺎت آن ﻓﻘﻂ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪا را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ وﻟﻮ رﺿﺎﻳﺖ دﻧﻴﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﻮد. در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ و وﺣـﺸﺘﻬﺎ ﺑﺪاﻧﻴـﺪ ﻛﻪ اﻣﺎﻧﺘﻬﺎى ﺧﺪا ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﻣﺮگ آﺧﺮﻳﻦ درﺟﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ اﺳﺖ و ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻣﻰﺗـﻮان آزاد، ﺷـﺮﻳﻒ و ﻓﺪاﻳﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮد ﻛﻪﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺮگ ﺣﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. 

‫    سردار بزرگ فروﻣﻨﺪى، ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻴﺴﺘﻢ دى ﻣﺎه ﺳﺎل 1365 در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻛﺮﺑﻼى 5، در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻠﻤﭽﻪ ﺑـﺮ اﺛﺮ اﺻﺎﺑﺖ ﺗﺮﻛﺶ ﺑﻪ ﺑﺎزو و ﻛﺘﻒ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺷﻬﺎدت ﻧﺎﻳـﻞ ﺷـﺪ. وی اﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪى ﺑﻮد، در ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ از ﻫﻤﻪ اﺑﻌـﺎد ﺑﻬﺘـﺮ ﺑـﻮد. در ﺑﻌـﺪ ﻋﺒـﺎدى و آﮔـﺎﻫﻰﻫـﺎى ﺳﻴﺎﺳﻰ و ﻃﺮاّﺣﻰ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎى ﺟﻨﮕﻰ ﺳﺮآﻣﺪ ﺑﻮد. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﻰﻧﻈﻴـﺮى ﺑـﻮد ﻛـﻪ رﻋﺎﻳـﺖ ﻫﻤـﻪ ﻣـﺴﺎﺋﻞ را ﻣﻰﻛﺮد. ﻗﺒﻞ از ﺷﻬﺎدﺗﺶ در ﺳﺨﻨﺮاﻧﻰ ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ داﺷﺖ، ﮔﻔـﺖ: اﮔـﺮ ﭘﺎﻫـﺎﻳﻢ ﻗﻄﻊ ﺷﻮد ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ و اﮔﺮ دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﻗﻄﻊ ﺷﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻼ ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ. او ﻛﺴﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ موجب ﺗﺜﺒﻴﺖ ﭘﻴﺮوزى ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻛﺮﺑﻼى 5 ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﺗﻼش و ﻛﻮﺷﺶ ﻓﺮاوان - در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑـﺪﻧﻰ ﻣﺘﻼﺷـﻰ ﺷﺪه داﺷﺖ - ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﻪ وﺻﻴ‪ﺘﺶ پیکر مطهرش را در ﻣﺰار ﺷﻬﺪاى ﺳﺒﺰوار ﺑﻪ ﺧﺎک ﺳﭙﺮده ﺷﺪ. او به عهدی که با امام خمینی (ره) بسته بود تا آخرین لحظه پا بر جا ماند و با شهادت به بزرگ‌ترین آرزوی زندگی اش رسید.

وصیت نامه سردار شهید محمد فرومندی :

بسمه تعالی

اللهم صلی علی محمد و ال محمد

وصیت نامه این بنده گناهکار و شرمنده به درگاه حق، محمد فرومندی، فرزند مرحوم علی که با لطف خداوند متعال، توفیق حضور در جبهه های حق علیه باطل را پیدا نموده ام. به برادران پاسدارم می گویم که آنچه باعث عزت و عظمت شماست، حضورتان در جبهه هاست و آنچه وسیله عذاب وجدان و سرافکندگی شماست، عدم صبر و تحمل تان بر مشکلات است. شما وارثان خون دادگاه و خون دل خوردگان هستید و اگر این گونه عمر نگذرانید، ادعای سربازی امام خمینی را نکنید که او فرزند امام حسین علیه السلام است.
از مردم و آشنایان مان عفو بر خطاهایم را دارم.

تأکید می نمایم که در میان فریادهای وا اسلاما، فقط گوش به ندای امام امت داده و فرمان بر او باشید که خیر و سعادت دنیا و آخرت شما در گروه اطاعت پذیری از ایشان است.

به بستگانم وصیت می کنم که چنانچه پیکرم به دست تان رسید، در مزار شهدای سبزوار دفن کنید و حیثیت الهی خودتان را لکه دار توقعات سیاسی و اجتماعی نکنید.

فقط به خدا بیاندیشید و برای او کار کنید و از او کمک بگیرید.

پیامم را به فرزندان و بستگانم در نامه های خصوصی نوشته ام.

پروردگارا! شرمنده ام که بگویم بنده ات هستم، ولی تو پروردگار منی.

خدایا! روحیه قناعت و رضایت را به من ارزانی کن.خداوندا به ما توفیق پاسداری از اسلام و قرآن و آرمان های شهیدان را و تسلیم کامل بودن به امر ولی فقیه زمانمان خمینی کبیر مرحمت فرما. عبدالله، محمد فرومندی

  (جلال دوست، 1392، ص49.)

محمد فرومندی, فرومندی ,مشاهیر ,خراسان شمالی, بزرگان, مفاخر ,اسفراین ,بجنورد, سردار ,شهید

ملّا مختار حکیم نقویان

ملّا مختار حکیم نقویان (ت 1244ش – م 1339ش)

     ملّا مختار حکیم نقویان یکی از پزشکان مشهور و محققان طب سنتی استان خراسان شمالی و از شاگردان  استاد میرزا عبدالکریم نظم الاطبا بجنوردی مشهور به حکیم ناصح می باشد. ملّا مختار حکیم نقویان در سال 1285 ق (1244 ش) در بجنورد دیده به جهان گشود. از نظر نسب شناسی و سابقه خانوادگی، از نوادگان امیر علیشیر نوایی وزیر معروف دوره تیموری بود. حکیم نقویان برادرزاده طبیب معروف میرزا عبدالکریم ناصح بجنوردی می باشد که به دلیل موقعیت شغلی عمویش در تهران، عازم آن شهر شد و نزد عمویش، طب و زبان فرانسه را فراگرفت. وی پس از شش سال فراگیری علم طب به بجنورد بازگشت و به کار طبابت مشغول شد و در اواخر عمر در روستای زادگاه خویش کلاته نقی سکونت اختیار کرد و در سال 1339 ش در همان جا چشم از جهان فروبست. ملّا مختار افزون بر ناصح از دکتر اسماعیل سامی نیز اجازه طبابت داشت . در حکم طبابت که عمویش به وی داد ، بر شغل موروثی اجداد که همانا طبابت بوده تاکید می شود و این گویای حفظ مواریث کهن نزد بزرگان و به ویژه نوادگان امیر علیشیر نوایی است و دیگر نوع توجه به نوع آموزش ها و آنچه در قدیم و جدید معمول بوده است. مورد دیگر، اطمینان دادن به مردم منطقه از جهت توانایی علمی و تخصصی ملّا مختار حکیم  و مهم تر از همه ، افزون بر توجه دادن پزشک به تخصص خویش یعنی دقت در طبابت و علم پزشکی، به او یادآور می شود که باید از روی بصیرت، دقت و دلسوزی، اهالی را درمان و معالجه کند، چون که میرزا عبدالکریم در درجه اول، معلم اخلاق بوده و مقیّد به عرفان و معنویّات است، لذا سعی دارد در کنار علم طب، نکات اخلاقی را نیز به شاگرد خود یادآور شود. شیوه طبابت و نیز استفاده از طب سنتی و توجه خاص ملّا مختار حکیم نقویان جهت به کار بردن گیاهان دارویی منطقه خراسان شمالی برای درمان، از وی پزشکی حاذق و صاحب سبک ساخت. متاسفانه از پژوهش ها و دست نوشته های پزشکی به ویژه در طب سنتی و گیاهان دارویی خراسان شمالی اطلاعی در دست نیست.

(عباسیان و سیدی زاده ، 1372، ص 175، آقاملایی، 1389، ص 440.)

ملّا مختار حکیم نقویان ,نقویان, پزشک ,طب سنتی, خراسان شمالی, مشاهیر, مفاخر ,بزرگان, بجنورد ,حکیم

حاج آقامهدی وحیدی

مهدی وحیدی (ت 1338ش – م 1365ش)

    حاج مهدی وحیدی فرزند رضا در خانواده‌ای کاملاً مذهبی در سال 1338 در آشخانه متولد شد و از اوان کودکی روح اسلامی و معنوی و خداپرستی بر ضمیر باطنش حکومت می‌کرد. در مراسم عزاداری ائمه هدی علیهم‌السلام، به خصوص سرور شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام نوحه و مرثیه می‌خواند. وی که نامش مهدی بود علاقه بسیار زیادی به حضرت حجت‌ابن‌الحسن (عج) داشت، چرا که او در هنگام خواندن دعای کمیل و سایر دعاها مرتباً با صدای بلند مولایش را می‌خواند، صدای استغاثه و ناله او قلب‌ها و دل‌ها را می‌لرزاند و اشک‌هایش چون قطرات باران بر گونه‌هایش سرازیر می‌گشت. ایشان که پایان تحصیلات متوسطه‌اش مقارن باپیروزی انقلاب بود شجاعانه به مبارزه با مظاهر طاغوت پرداخت. بارها در قبل از انقلاب در جلسات و مراسم‌های مختلف، صحبت‌های علیه نظام جابر گذشته ایراد نمود و با همکاری و همگامی بادیگر انقلابیون به طور دائم در انهدام رژیم طاغوت کوشید. اگرچه انقلاب به پیروزی رسید و حکومت طاغوت سرنگون شد اما او مسئولیتش پایان نیافت بلکه گویی دو چندان شد هنوز چند ماهی از انقلاب نمی‌گذشت که با درک مسئولیت خطیر خویش پاسداری از انقلاب را وظیفه خود ساخت و در آشخانه کمیته انقلاب اسلامی را بنا نهاد که بر علیه ضد انقلابیون و ساواکی‌ها و اشرار و منافقین و... بود وی برای اولین بار در سال 1359 در جهاد مقدس علیه کفار بعثی شرکت نمود و بعد از آن بارها در جبهه نبرد اسلامیان علیه کفار حضور پیدا کرد مسئولیت‌هایی که در جبهه داشت عبارتند از :

1- معاونت فرماندهی گروهان

2- فرمانده گروهان

3- معاونت گردان

4- فرماندهی گردان

و آخرین مسئولیت ایشان معاونت تیپ بوده است.ایشان خیلی به امام خمینی (ره) عشق می‌ورزید و کلام امام را همیشه آویزه گوشش قرار می‌داد و به دنبال آن هم عمل می‌کرد، روحش در نبرد خونین بدر در بیست و پنجم اسفندماه 1365 به سوی ملکوت اعلاء پرواز نمود و جسم مطهرش در سرزمین خونین گرم خوزستان در بستر زمین آرمیده است.

فرازهایی از وصیت نامه شهید :

پدر عزیزم، مادرم و همسر صبور و متعهد من که توانستی در نبود من صبری زینبی داشته باشی امیدوارم در تحت توجهات ولی عصر امام زمان(عج) ونایب بر حقش امام خمینی موفق و موید باشید همسرم همچنان در تربیت فرزندان کوشا باش، چون الآن اسلام در خطر است و نیاز به خون دارد اینجا است که من باید انتخاب کنم که یا در خانه زندگی عادی داشته باشم یا انتقام خون شهیدان را از شهید کشان تاریخ بگیرم

پیام شهید:

شما در این آیه قرآن تعقُّل کنید که اگر جز اولیای خدا باشید هرگز نباید از مرگ اندوهی داشته باشید: « الا ان اولیاءالله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون الدین آمنوا و کانوا یتقون لهم البشری فی الحیوة الدنیا و فی الاخرة لا تبدیل لکلمات الله ذلک هو الفوز العظیم.» آگاه باشید که برای اولیای خدا هیچگونه ترس و اندوهی نیست، آنان کسانی هستند که ایمان آورده و به مقام تقوی رسیده بودند برای آنان در زندگی دنیا و آخرت بشارت است و در کلمات خدا تغییر و تبدیلی نیست و این است بهره مندی و کامیابی بزرگ.

 الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور- خداست ولی کسانی که ایمان آورده‌اند آنان را از تاریکی‌ها به سوی عالم نور رهبری می‌کند. بنابراین منظور از اولیاء الله همان افرادی هستند که از تمام جوانب خود مختاری بیرون آمده یکسره اراده و اختیار خود و وجود خود را با تمام شئونش به ذات مقدس حیِّ ازلی سپرده و او را در خود متصرف و مالک الاراده دانسته‌اند. برادران عزیز چون خداوند متعال همیشه و در همه حال بر اعمال ما ناظر و حاضر می‌باشند لذا همیشه خود را در محضر خداوند منان دیده و معصیت خدا را نکنید، در اثر اطاعت و ترک معصیت به مقام قرب الهی نائل شوید و به مقام کمال فائز گردید. تمام صفات رذیله و اخلاق نکوهیده را چون خَس و خاشاک سوزانده و نابود سازید تا اینکه در سر حد محبت، مستقر گردید و معلوم است که آثار محبت، پیدایش اخلاق محبوب در محب است و هر چه درجه شوق و محبت بالا رود این تخلُّق به اخلاق خدایی زیادتر می‌گردد. تا آنکه صفحه نفس آن‌ها را از هر آلودگی و قشر خودت پاک می‌شود. به طوری که در ذات خود نیت بد هم نمی‌تواند بکند و خاطر بد هم برای آن‌ها پدید نمی‌آید چون اصل نفس پاک و تصفیه شده است و پس از طی این مراحل است که اگر عنایت ازلی دستی از آنان بگیرد وجود خود را در مقابل پروردگار و عظمت او و قدرت او و جمال او تقدیم می‌کند و از مقام توکل و تفویض گذشته و به مقام رضا و تسلیم وارد می‌شود.

    امید شیطان درباره کسانی است که ممکن است در آن‌ها تصرفی بنماید و آن‌ها را از شهودات به غفلت دعوت کند و از خدا غافل نماید، خطر شیطان همیشه متوجه کسانی است که در خط صراط مستقیم نیستند و درست حرکت نمی‌کنند و خود را به دست هوای نفس سپرده‌اند و قبل از اینکه اطاعت از خداوند متعال نمایند. از هواهای نفسانی پیروی می‌کنند و بدین لحاظ است که به طرف اسفل السافلین کشیده می‌شوند. برادران عزیز به حبل الله چنگ بزنید و سعی کنید خود را در مسیر صعودی انداخته و حرکت کنید.

    شما می‌دانید کسانی که در راه خدا از وجودشان می‌گذرند و خود را به خدا می‌سپارند همه چیز را با چشم خدا می‌بینند و با گوش خدا می‌شنوند و با زبان خدا تکلُّم می‌کنند و با دست خدا داد و ستد می‌کنند، از عالم هستی چیزی در آن‌ها باقی نمانده تا شیطان در آن تصرفی کند و با تمام وجود خود را به خدا سپرده‌اند. برادران و خواهران گرامی همیشه به عاقبت امور بنگرید و ببینید اجداد و پدران شما چگونه رفتند با چه توشه‌ای رفتند آیا در زمین معصیت خدا را کردند و رفتند که عاقبت همه این‌ها عذاب الیم خواهد بود. همانطور که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: ان الله لا یهدی القوم الظالمین. ان الله لا یهدی القوم الفاسقین. ان الله لایهدی القوم الکافرین- پس همه شما لازم است که متوجه مسئولیت خطیر خود باشید و محاسبه کنید خود را قبل از اینکه خداوند در قیامت شما را محاسبه کند. خداوند تمام اولیاء و انبیاء و معصومین(س) را فرستاد تا طریقت صحیح را انتخاب کنید پس کوته نظر نباشید همیشه عاقبت کار بسنجید و عاقبت کار همه ما انالله و انا الیه راجعون است از سوی خدا آمدیم و به طرف الله بر خواهیم گشت.

    برادران، خواهران قدر انسان بودن خود را دانسته و سعی کنید پیرو انبیاء و اولیاء خدا باشید و مؤمن از این دنیا بروید که خداوند متعال خود جان شما را خواهد گرفت و شما چه می‌خواهید از این بالاتر، چرا سرگرم جمع آوری مادیات هستید؟ چرا به ارزش انسانی خود پی نمی‌برید؟ چرا اینقدر خود را پست و فرومایه می‌دانید در صورتیکه شما احسن التقویم آفریده شده‌اید، پس سعی کنید تزکیه نفس کنید و خود را بتوانید به سر منزل مقصود که همان لقاء الله است برسانید، لذت آن است که انسان در جوار انبیاء خدا باشد. چرا بی خیال نشسته‌اید چرا قیام نمی‌کنید چرا با زبان جهاد اکبر و اصغر نمی‌کنید چرا خود را محاسبه نمی‌کنید که بعد در نزد پروردگار خجل نشوید اگر آنجا پرونده خراب و درست را نخوانده باشی چگونه جواب می‌دهی آیا طاقت عذاب آخرت را دارید که اینقدر حریص هستید، مال دنیا و فرزند زیاد و ساختمان مجلل برای شما چه می‌کند والله قسم اگر بفهمید و اگر رمز عاشقی بین خود و خدا را پیدا کنید این چنین بی روح نمی‌نشینید. حرکت کنید نفس امّاره را کنار بگذارید می‌دانم در سر بالایی رفتن مشکل است، می‌دانم خلاف مسیر آب شنا کردن سخت است، اما پس از طی این مسیر به خدا می‌رسی و این بس شیرین است. چرا نشسته‌اید چرا به جبهه نمی‌آیید، چرا می‌خواهید امام را تنها بگذارید، چرا شما 124 هزار پیامبر و 14 معصوم را تکذیب می‌کنید. امکان دارد در زبان تکذیب نکنید ولی‌ای برادر و ای خواهر لازمه تکذیب نکردن حرکت است، قیام است، جهاد است. متعهد شوید و به ریسمان خدا چنگ بزنید و به بالا بروید و از هیچکس و هیچ ابر قدرتی وحشت نداشته باشید. یا ذوالجلال و الاکرام- یا جبار یا قهار- یا ستار- یا غفار یا رحمن یا رحیم یا واسع المغفره- حرکت- قیام تا انشاءالله بتوانید با عنایت خداوندی در جوار اولیاء و انبیاء و مخلصین و شهدا زیست کنید سعی کنید با خودسازی با عمل کردن نه حرف زدن چون آیه قرآن می‌فرماید چرا چیزی را می‌گویید و خود عمل نمی‌کنید. حرکت، قیام و جهاد تنها مسیری است که شما موفق خواهید شد ان شاء الله.

 (جلال دوست، 1392، صص 53 به بعد. )

مهدی وحیدی ,خراسان شمالی, مشاهیر ,مفاخر ,بزرگان ,بجنورد ,آشخانه ,سردار ,شهید