فرق مومیایی ایران ومومیایی مصرباستان
ولی هیچ پادشاه یا درباریان ایران ِ باستان در اینجا مومیائی نشدند.
ایرانیان تکنیکی داشتند بسیار پیشرفته تر از مصریان که به آن در اصطلاح امروز شیمیائی میکویند و جنازه کاملا ّ سالم میماند انگار که همین دیروز مرده است و پادشاهان و سرداران و درباریان ایرانی که مرده اند شیمیائی شدند.
حالا سعی میکنم بصورت کامل و مختصر برای شما توضیح بدم.
خط شناسی وزبان شناسی ایران باستان
در اوایل هزاره اول پیش از میلاد ایرانیان در شرق ایران در سرزمین هرات و مرو حکومتی تشکیل دادند که اخبار آن به صورت افسانه ای در بخش پیشدادیان و کیانیان در شاهنامه فردوسی به جای مانده است. در اواخر سده هشتم پیش از میلاد ، دیوکس دولت ماد را در همدان تاسیس کرد. دولتی که دیوکس بنیان نهاده بود تابع دولت آشور بود. در اوایل سدۀ هفتم پیش از میلاد هخامنش در پارسومش (واقع در نزدکی شوش) دولت پارسی هخامنش را تشکیل داد. این دولت تابع دولت مادها بود. در سال 612 ق.م. هوخشتره مادی با تصرف نینوا (پایتخت آشور) دولت مستقل ماد را تاسیس کرد.
کورش پارسی (از نوادگان هخامنش) در سال 550 ق.م. با غلبه بر آستیاگس (آخرین پادشاه ماد) دولت ماد را منقرض و دولت هخامنش را تاسیس کرد.
اسکندر مقدونی در سال 331 ق.م. دولت هخامنش را سرنگون کرد
از آغاز آمدن ایرانیان به این سرزمین تا سال 331 ق.م. از لحاظ تاریخ زبان فارسی دوره باستان نامیده میشود.
از سال 1000 تا 700 ق.م. دوره رواج ایران باستان است.
دانلودکتاب جامع گنج یابی وکشف عتیقه ها
نقاشی دوره ایران باستان
چین
از قرن هفتم به بعد به عنوان یک مرکز هنرى، مهمترین انگیزه براى هنر نقاشى
در ایران بود. از آن به بعد یک رابطه بین نقاشان بودائى چینى و نقاشان
ایرانى بوجود آمده است.
از لحاظ
تاریخى، مهمترین تکامل در هنر ایرانى، تقبل طرحهاى چینى بوده است که با رنگ
آمیزى که ادراک ویژه هنرمندان ایرانى است مخلوط شده بود. زیبایى و مهارت
خارق العاده نقاشان ایرانى واقعاً خارج از توصیف است. در قرن اول اسلامى،
هنرمندان ایرانى زینت دادن به کتابها را شروع کردند.
کتابها با
سرآغاز و حاشیه هاى زیبا رنگ آمیزى و تزئین شده بود. این طرحها و روشها از
یک نسل به نسل دیگر با همان روش و اسلوب منتقل مى شد، که معروف است به “هنر
روشن سازى”. هنر روشن سازى و زیبا کردن کتابها در زمان سلجوقیان و مغول و
تیموریان پیشرفت زیادى کرد. شهرت نقاشى هاى دوران اسلامى شهرت خود را از
مدرسه بغداد داشت.
مینیاتورهاى مدرسه بغداد، کلاً سبک و روشهاى نقاشى هاى معمولى پیش از دوره اسلامى را گم کرده است. این نقاشى هاى اولیه و بدعت کارانه فشار هنرى لازم را ندارند.