گوش درد دارید؟
گوش درد می‌تواند دردی مبهم و تیز در یک یا هر دو گوش باشد. درد ممکن است موقت و یا دائمی باشد.
علل گوش درد
شیپوراستاش مجرایی است که از بخش میانی هر گوش به پشت گلو متصل است. شیپوراستاش، مایعاتی را که توسط گوش میانی ساخته می شود، تخلیه می کند. اگر شیپوراستاش بسته شود، مایعات جمع می شوند و به پشت پرده گوش فشار وارد می آورد و یا عفونت گوش به وجود آید.
در افراد بزرگسال، درد گوش کمتر به دلیل عفونت گوش است. ممکن است قسمت های دیگری مانند: مفصل گیجگاهی فکی، دندان ها و گلو باعث درد گوش شوند.
علل گوش درد شامل موارد زیر است:
- آرتریت فک
- عفونت حاد گوش
- عفونت مزمن گوش
- صدمات گوش ناشی از تغییرات فشار (ارتفاع بالا و علل دیگر)
- وارد کردن چیزی در گوش
- پاره شدن و یا سوراخ شدن پرده گوش
- عفونت سینوسی
- گلودرد
- سندرم مفصل گیجگاهی فکی
- عفونت دندان
درد گوش در نوزادان و کودکان ممکن است به علت عفونت گوش و یا به علل زیر باشد:
- سوزش مجرای گوش به علت پنبه گوش پاک کن
- باقی ماندن صابون و یا شامپو در گوش کودک
گوش درد ناشی از سرماخوردگی
می تواند دردی سوزنده و آهسته باشد. حتی اگر مایعی در گوش گیر کند، عفونت نیست. مایع به پرده گوش فشار وارد می آورد و باعث ورم و لرزیدن پرده گوش می شود.
گوش درد ناشی از سرماخوردگی، خواب راحت را از شما می گیرد، تب می کنید و خلط زرد یا سبزرنگ در بینی وجود خواهد داشت.
چه سریع تر به پزشک مراجعه کنید
گوش درد ناشی از عفونت گوش
عفونت گوش معمولا در کودکان رخ می دهد. معمولا عفونت گوش ناگهانی رخ می دهد و با درد بسیار شدیدی شروع می شود.
درد شدید ناشی از عفونت گوش به دلیل این است که انتهای عصب حسی در پرده گوش به افزایش فشار وارده به آن، شدیدا پاسخ می دهد.
بعد از آنکه مقداری پرده گوش کشیده می شود، درد آرام تر می گردد.
از دیگر علائم گوش درد ناشی از عفونت گوش عبارتند از:
- کاهش اشتها. بیشتر در کودکانی که با شیشه شیر غذا می خورند، شایع است. هنگامی که کودک مشغول بلع می باشد، تغییرات فشار در گوش میانی باعث درد زیادی در گوش می شود.
- کج خلقی و زود رنجی
- گریه زیاد کودکان
- کمبود خواب : هنگامی که فرد دراز می کشد، به دلیل جابجا شدن مایعات در گوش، درد شدیدی ایجاد می شود.
- تب : عفونت گوش سبب می شود دمای بدن به بیشتر از 40 درجه برسد.
- سرگیجه
- ترشح مایع از گوش: مایعی به رنگ زرد، قهوه ای و یا سفید که جرم گوش نیست، بلکه نشان دهنده پاره شدن پرده گوش می باشد.
- کاهش موقت و دائمی شنوایی
- اوتیت گوش میانی
راه های تشخیص عفونت گوش
- هنگامی که پزشک مشکوک به عفونت گوش باشد، از وسیله ای به نام "اوتوسکوپ" برای معاینه گوش استفاده می کند. پرده گوش سالم، به رنگ صورتی مایل به خاکستری و شفاف می باشد. اگر گوش دچار عفونت باشد، پرده گوش ممکن است ملتهب، متورم و یا قرمز گردد.
- همچنین پزشک مایع درون گوش میانی را با استفاده از وسیله ای به نام "اوتوسکوپ پنوماتیک" بررسی می کند. این وسیله موجب به جریان انداختن مقداری هوا در پرده گوش می شود و باعث می شود که پرده گوش به محل اولیه خود برگردد. اگر مایع داخل گوش باشد، پرده گوش به راحتی حرکت نخواهد کرد.
- یکی دیگر از ابزار تشخیصی برای عفوت گوش، "تمپانومتر" می باشد. این ابزار با استفاده از فشار هوا و صدا، مایع گوش میانی را بررسی می کند.
می توانید درد شدید گوش ناشی از پایین آمدن و یا بالا رفتن از ارتفاع (مثل نشستن و بلند شدن هواپیما) را با جویدن آدامس کمتر کنید
درمان گوش درد
معمولا عفونت گوش قابل درمان می باشد. عفونت گوش، موجب آسیب دائمی گوش و یا کاهش شنوایی می شود که با درمان به موقع و مناسب، این خطرات کم می شود.
- درمان شامل: داروهایی برای کاهش درد و تب و آنتی بیوتیک برای درمان عفونت باکتریایی گوش می باشد.
- جاگذاری لوله در گوش برای از بین بردن مایع در گوش : اگر بیشتر از سه ماه، مایع در گوش باقی مانده باشد و یا اگر کودک مکررا دچار عفونت گوش شود، پزشک ممکن است یک لوله پلاستیکی و یا فلز کوچکی را از طریق پرده گوش وارد گوش کند تا مایع و عفونت را از گوش خارج سازد. این روش معمولا برای کودکان با بیهوشی عمومی انجام می شود.
عدم درمان عفونت گوش
اگر عفونت گوش به موقع درمان نشود، عوارض زیر را در پی خواهد داشت:
- عفونت گوش داخلی
- زخم شدن پرده گوش
- کاهش شنوایی
- عفونت جمجمه در پشت گوش
- مننژیت (عفونت در بافتهای اطراف مغز و نخاع)
- در کودکان، مشکلات گفتاری
- فلج صورت
در شرایط زیر بلافاصله با پزشک کودک تماس بگیرید
- فرزند شما دچار سفتی گردن است.
- فعالیت کودک شما همراه با خستگی است و کودک، پاسخ های ضعیف به فعالیت ها می دهد.
- کودک سرگیجه دارد.
- التهاب و تورم در اطراف گوش وجود دارد.
- کودک دچار ضعف عضلات صورت گردد.
- گوش درد شدیدی که ناگهان متوقف شود که ممکن است علامتی از پاره شدن پرده گوش باشد.
- تب و یا درد کودک شما 48 ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک از بین نرفته باشد.
- هر گونه سئوال و یا نگرانی درباره کودکتان دارید.
راه های جلوگیری از گوش درد
- کودکان (مخصوسا یک ساله ها) را از سرماخوردگی محافظت نمایید. بیشتر عفونت های گوش از سرماخوردگی شروع می شود.
- عفونت گوش بعد از آنفلوآنزا نیز رخ می دهد. پس تزریق سالیانه واکسن آنفلوآنزا را فراموش نکنید.
- بیشتر کودکان واکسن پنوموکوک (ذات الریه و مننژیت) را دریافت می کنند. این واکسن از عفونت های باکتری های استرپتوکوک جلوگیری می کند. عفونت های استرپتوکوک یکی از علل اصلی عفونت گوش می باشند. معمولا، این واکسن را قبل از دو سالگی تزریق می کنند.
- در معرض دود سیگار قرار نگیرید. دود سیگار باعث افزایش شدت عفونت گوش می شود.
- آلرژی خود را کنترل کنید. التهاب ایجاد شده توسط آلرژی، یک عامل ابتلا به عفونت گوش می باشد.
آنتی بادی های موجود در شیر مادر، عفونت گوش را در کودک کاهش می دهد. بنابراین، اگر می توانید در 6 تا 12 ماه اول زندگی به کودک خود شیر مادر را دهید
- اگر کودک با شیشه شیر، غذا می خورد، کودک را در زاویه 45 درجه قرار دهید. تغذیه کودک در حالت کاملا خوابیده می تواند باعث شود که غذا و یا شیر به عقب رود و در داخل شیپوراستاش (داخل گوش) وارد گردد.
- به کودک خود اجازه ندهید که بطری را خودش نگه دارد، زیرا باعث می شود غذای درون بطری و یا شیر به گوش میانی وارد شود.
- در سن 9 تا 12 ماهگی، شیشه شیر را از کودک خود بگیرید.
- تنفس از طریق دهان و یا خروپف کردن ممکن است به دلیل بزرگ شدن لوزه سوم باشد. این بزرگ شدن لوزه، می تواند عفونت گوش را موجب شود. ممکن است، معاینه گوش و حتی عمل جراحی برای برداشتن لوزه ضروری باشد.
- گوش خود را بعد از بیرون آمدن از حمام و یا استخر به آرامی خشک کنید.
درمان های خانگی گوش درد
- پارچه ای تمیز را سرد کنید و بر روی گوش قرار دهید، ممکن است درد را کاهش دهد.
- آدامس بجوید. آدامس جویدن باعث می شود درد و فشار ناشی از عفونت گوش کم شود.
- اگر کودک در حالت خوابیده نمی تواند استراحت کند، در حالت نشسته استراحت کند. با این کار، فشار گوش میانی کم می شود.
- قطره های گوش برای آرام کردن درد مفید است، البته تا زمانی که پرده گوش پاره نشده باشد.
- مصرف مسکن ها مانند: استامینوفن و ایبوپروفن تحت نظر پزشک، برای کاهش درد مفید می باشند (به کودکان هرگز آسپیرین ندهید).
- می توانید درد شدید گوش ناشی از پایین آمدن و یا بالا رفتن از ارتفاع (مثل نشستن و بلند شدن هواپیما) را با جویدن آدامس کمتر کنید.
- بهتر است برای درمان گوش درد ناشی از ارتفاع، به کودک خود شیشه شیر بدهید و یا اگر می فهمد به او بگویید که هر چه قدر می تواند آب دهان خود را قورت دهد.
علایم و تشخیص التهاب گوش
علایم این بیماری کدام است؟
التهاب ایجاد شده به دنبال
عفونت در مجرای گوش باعث ایجاد درد می شود، بنابراین درد از علایم شایع
این بیماری می باشد. خروج ترشحات به دنبال التهاب زیاد از دیگر علایم شایع
است. از علایم دیگر می توان به قرمزی مجرا و اطراف لاله گوش اشاره کرد.
در بعضی از موارد که شدت بیماری بیشتر است ممکن است غدد لنفاوی اطراف گوش
هم متورم شوند و درد از ناحیه لاله و مجرای گوش فراتر رفته و در نیمه سر
هم درد ایجاد کند. شدت درد بسته به شدت بیماری می تواند زیادتر شود.
افزایش تورم می تواند باعث بسته شدن مجرای گوش به طور نسبی یا به طور کامل
شده که در آن موقع بیمار به طور معمول کاهش شنوایی پیدا می کند. این کاهش
شنوایی از نوع انتقالی است، یعنی عصب گوش سالم می باشد، ولی انتقال صوت
از فضا به گوش داخلی دچار مشکل می شود. قابل ذکر است که این التهاب و
عفونت در خیلی از مواقع بدون هیچ علت خاصی اتفاق می افتد.
راه های تشخیص این بیماری کدام است؟
در تشخیص التهاب گوش
خارجی، به طور معمول سؤالی که بیشتر برای پزشکان پیش می آید، تشخیص
افتراقی التهاب گوش خارجی با التهاب گوش میانی می باشد، چون هر دوی این
بیماری ها علایم مشابهی دارند.
علائم مشابه در التهاب گوش خارجی و التهاب گوش میانی:
گوش درد از مهم ترین علایم این دو بیماری است. در هر دو، شنوایی ممکن است
کم شود؛ در هر دو، طول دوره ی گوش درد کوتاه می باشد و در نتیجه ممکن است
پزشک و بیمار را به شک بیاندازد و ایجاد مشکل کند.
تفاوت های التهاب گوش خارجی با التهاب گوش میانی:
با وجود تشابه علایم این دو بیماری، درمان و برخورد با این دو بیماری، متفاوت می باشد. در التهاب گوش میانی، تجویز آنتی بیوتیک
سیستمیک ضروری است و حتما باید بیمار درمان سیستمیک یا خوراکی یا تزریقی
بگیرد، ولی در التهاب گوش خارجی، اصولا نیازی به درمان با آنتی بیوتیک
سیستمیک نیست و به طور معمول سیر بیماری در التهاب گوش خارجی بهتر از
التهاب گوش میانی می باشد.
از عوامل مهم افتراق این دو بیماری، فصل ابتلا به آن بیماری می باشد.
التهاب گوش میانی به طور معمول در زمستان و فصل سرما بیشتر می باشد، ولی
التهاب گوش خارجی در فصل گرما شیوع بیشتری دارد.
کسانی که مبتلا به التهاب گوش میانی می شوند به طور معمول تب دارند،
ولی در التهاب گوش خارجی به طور معمول تب وجود نداد، به عبارتی تب در
التهاب گوش میانی شایع تر از گوش خارجی می باشد. در التهاب گوش میانی، در
معاینه پرده صماخ توسط پزشک، هیچ گونه علایمی مشاهده نمی شود، ولی در
التهاب گوش خارجی، پرده صماخ به طور معمول خوب است و در معاینه مجرای گوش،
به طور معمول علایم عفونت نشان داده می شود.
در کسانی که التهاب گوش میانی دارند، دستکاری و حرکت دادن لاله گوش درد را
زیاد یا کم نمی کند، ولی در کسانی که التهاب گوش خارجی دارند، هر گونه
حرکت دادن و دستکاری در مجرای گوش، باعث ایجاد درد می شود.
خطرات صداهای گوش خراش
آلودگی
صوتی، یکی از مشکلات رایج در شهرهای بزرگ است که عواقب زیانباری برای
شهروندان به بار می آورد. همچنین کارگران در واحدهای صنعتی و
استفاده‌کنندگان از وسایل پخش موسیقی دستی ممکن است در معرض مشکلات شنوایی
ناشی از سر و صدای زیاد قرار گیرند. نقصان شنوایی ناشی از سر و صدا یا
"ترومای آکوستیک"، مهم ترین علت قابل پیشگیری ناشنوایی دایمی است.
اما چگونه دریابیم که در معرض خطر این عارضه هستیم و در مقابل آن چه کنیم؟
تقسیمات گوش
گوش به سه قسمت تقسیم می شود: امواج صوتی
ابتدا وارد "گوش خارجی " می شوند که چیزی بیش از یک مجرای غیر فعال
جمع‌آوری صداست. در مرحله بعد، این امواج به پرده صماخ برخورد می کنند و
سبب ارتعاش آن می شوند. این ارتعاشات از طریق زنجیره‌ای از استخوان‌های
کوچک به گوش میانی منتقل می شود. در نهایت، در گوش داخلی این ارتعاشات به
"حلزون" می رسند که با ردیفی از سلول‌های مویی ظریف یا مژک‌ها پوشیده
شده است. ارتعاشات ناشی از صدا، نیرویی را بر مژک‌ها وارد می آورد که به
صورت تکانه‌های الکتریکی ترجمه و از راه عصب شنوایی به مغز منتقل می شود.
اما این مژک‌ها دارای ساختمان‌های ظریفی هستند. صداهای بیش از حد بلند،
نیروی شدیدی ایجاد می کند که می تواند به سلول‌های مویی صدمه بزند. این
سلول‌ها در برابر آسیبهای خفیف می توانند بهبود پیدا کنند، اما
آسیبهای شدید این سلول‌های عصبی را خواهند کشت و سبب نقصان دایمی شنوایی
خواهند شد.
صداهای بسیار بلند به گوش صدمه خواهند زد، اما برخی از افراد نسبت به
دیگران به آسیب صوتی حساس‌ترند. علاوه بر تفاوت‌های ژنتیکی، عوامل محیطی
مانند سیگار کشیدن و قرارگیری در معرض فلزات سنگین مانند سرب و حلال‌ها هم
ممکن است نقشی در این قضیه داشته باشند.
چقدر بلند؟
شدت صدا با واحد دسی‌بل اندازه‌گیری می شود، هر چه شماره دسی‌بل‌ها بیشتر باشد، صدا بلندتر است.
توانایی یک صدا در آسیب‌زدن به گوش، بستگی به مدت قرار گرفتن در معرض صدا و
نیز شدت صدا دارد. برای مثال، تاثیر چهار ساعت قرار گرفتن در معرض صدایی
با بلندی 88 دسی‌بل، به همان اندازه هشت ساعت قرار گرفتن در معرض صدای 85
دسی‌بل است. صدای یک شلیک گلوله منفرد به اندازه 40 ساعت شنیدن صدایی به
بلندی 90 دسی‌بل است.
اما چه اندازه بلندی صدا برای شنوایی شما خطرناک است؟
همانطور
که گفته شد، هم شدت صدا مهم است و هم زمان قرارگیری در معرض صدا. صداهای
زیر 75 دسی‌بل اصولا بی خطر محسوب می شوند، اما هشت ساعت قرارگرفتن در
معرض صدای در حد 85 دسی‌بل ممکن است خطرناک باشد.
علایم هشدار دهنده
اغلب نقصان شنوایی ناشی از سر و صدا، با
بروز مشکل در شنیدن صداهای با فرکانس بالا آغاز می شود و سپس با شدت
یافتن آن، فرکانس‌های پایین‌تر هم شنیده نمی شوند. هر دو گوش اغلب به
اندازه یکسان گرفتار می شوند، اما ممکن است یک گوش به منبع صدای
آسیب‌رسان نزدیک تر باشد، بنابراین نقصان شنوایی ایجاد شده ممکن است شکل
نامتقارن به خود بگیرد. هنگامی که شنوایی شما در اثر سر و صدا از بین
برود، دیگر قابل برگشت نیست و تنها راه علاج، استفاده از سمعک است. سمعک
هر صدایی را که عصب شنوایی شما هنوز می تواند تشخیص دهد، تقویت می کند.
برای همین مهم است که نشانه‌های اولیه نقصان شنوایی ناشی از سر و صدا
تشخیص داده شود.
اگر گوش‌های شما پس از قرار گرفتن در معرض سر و صدا زنگ بزند یا وزوز
کند، به معنای آن است که این صدا آنقدر بلند بوده است که توانسته به
شنوایی شما آسیب بزند و اگر این سر و صدا سبب دردناک شدن شنوایی یا
نشنیدن و دور شدن صداها برای ساعت‌ها و روزها شود، به معنای آن است که
سلول‌های مژکی گوش شما از هم اکنون دچار مشکل شده است.
اگر شما باز هم در معرض سر و صدا قرار گیرید، احتمالا دچار ناشنوایی دایمی خواهید شد.
چه کسانی در معرض خطر هستند؟
هرکسی در معرض صدای بلند قرار
گیرد، احتمال آسیب شنوایی در او وجود دارد. اگر صدای پس‌زمینه‌ای در محیط
موجب شود که شما برای فهماندن منظورتان به فردی که در فاصله ی نیم متری از
شما قرار دارد، فریاد بزنید، این سر و صدا آنقدر بلند هست که به شنوایی
شما آسیب برساند. شایع‌ترین علت ناشنوایی ناشی از سر و صدا، برخی مشاغل
است. کارگران ساختمانی، آتش‌نشانان، مأموران پلیس، کارگران
کارخانه، کارکنان نظامی، کشاورزان و رانندگان کامیون در معرض خطر هستند.
طرفداران تیم‌های ورزشی که در استادیوم‌ها حضور پیدا می کنند، نیز اغلب
سر و صدای زیادی تولید می کنند و این سر و صدا ممکن است کارگران استادیوم
و طرفداران تیم‌ها را در بسیاری از بازی‌ها در معرض خطر قرار دهد.
موسیقی‌دانان هم در معرض خطر هستند. بسیاری از نوازندگان موسیقی کلاسیک از
گوشی در حین اجراهای ارکستری استفاده می کنند.
استریوهای شخصی یک تهدید خاص برای نسل جوان است. طول عمر زیاد باتری این
استریو‌ها، به معنای آن است که ساعت‌ها می توان به آنها گوش داد و ظرفیت
بالای آنها امکان شنیدن مداوم موسیقی را فراهم می آورد. هدفون‌های درون
گوشی که امروزه جایگزین هدفون‌های بزرگ روی گوشی شده‌اند، این مشکل را با
متمرکز کردن مستقیم صدا بر روی گوش بدتر می کنند.
چه کار باید کرد؟
ابتدا، صدای موسیقی را کم کنید و وسایل
صوتی خود را تنظیم کنید یا در کنسرت‌های پُر سر و صدا، جایی دور از صحنه
بنشینید. حتی اگر نمی توانید از سر و صدا دوری کنید، شما می توانید
گوش‌هایتان را محافظت کنید. اگر به طور اتفاقی در معرض صداهای بلند قرار
گرفتید، از گوشی‌های داخل گوشی یا "پلاگ گوشی" یک بار مصرف استفاده
کنید، اما اگر به طور مکرر در معرض سر و صدای زیاد هستید، بهتر است
گوشی‌های مخصوصی برای خود سفارش دهید.
برای محافظت در محیط خارج خانه یا در محیط کار از گوشی‌های روگوشی استفاده
کنید و برای حداکثر حفاظت می توانید از هردوی آنها استفاده کنید. این
گوشی‌ها در صورتی که به طور صحیح استفاده شوند، می توانند 15 تا 49 دسی‌بل
از بلندی صدا بکاهند. گرچه ممکن است به گوش زدن آنها برایتان آزارنده
باشد، یا زیبا به نظر نرسد، اما استفاده موقت از این گوشی‌ها، بهتر از آن
است که مجبور شوید برای سال‌ها سمعک به گوش بگذارید.
ساکت کردن وزوز گوش
هرچند که هنوز درمان قطعی برای وزوز گوش گزارش نشده است، اما
طیف وسیعی از شیوه‌های رفتاری می تواند در کاهش این صدای مزاحم کمک کند.
کارهایی که برای کنترل این صدای مزاحم می توانید انجام دهید:
*
توجه کنید چه فعالیت‌هایی در طول روز، شما را از دقت به صدای گوشتان باز
می دارد و یا موجب می شود که توجه شما به وزوز گوشتان کمتر شود؟ به
احتمال زیاد این ها فعالیت‌هایی هستند که شما از انجام آن لذت می برید و
به آنها علاقه دارید.
* در محیط های آرام و ساکت که سر و صدا کم است، بی شک توجه شما به صدای
گوشتان بیشتر می شود. در چنین مواقعی استفاده از صدایی با شدت پایین
مثلا گوش دادن به یک موزیک ملایم در جلوگیری از توجه تان به وزوز گوش
مفید خواهد بود.
* پیشنهاد می شود مواقع خاصی از روز به انجام این تمرین بپردازید:
به صدای گوشتان و صدای سایر حس‌ها در خودتان توجه کنید؛ برای مثال
چشمانتان را ببندید و چند دقیقه روی ریتم تنفس خود تمرکز کنید. سپس در
همان حالت، توجه خود را به سمت دست‌ها معطوف کنید و در ذهنتان، به شمارش
انگشتان دست خود بپردازید. بار دیگر به ریتم تنفستان گوش دهید و بعد به
وزوز گوشتان توجه کنید. مجدداً روی تنفس تمرکز کنید و این مراحل را از نو
تکرار کنید. این تمرین به شما یاد می دهد که چگونه توجه تان را کنترل
کنید.
* برخی از افراد در یافته‌اند که ساختن تصور ذهنی دور از استرس در رابطه
با وزوز گوش، در کاهش آزاردهندگی ناشی از آن مفید است. برای مثال اگر صدای
گوشتان شبیه برخورد صدای امواج بر شن‌ها است، دقایقی از روز چشم‌های خود
را ببندید و تصور کنید که در ساحل نشسته‌اید و امواج دریا را می بینید
که با شن‌های ساحل برخورد می کنند و یا اگر صدای گوش شما شبیه صدای سوت
کشیدن است، یک کتری در حال جوش را در ذهنتان، مجسم کنید.
* آهسته و عمیق نفس بکشید.
* هر روز به انجام تمریناتی بپردازید که به عضلات شما آرامش و راحتی می
دهند. این تمرینات برای مثال می توانند شامل یک حمام گرم یا ماساژی مناسب
باشند.
* زمانی که احساس می کنید صدای گوشتان بیشتر از همیشه شما را آزار می
دهد و یا توجه بیشتری به آن دارید، بیندیشید که آیا مسائل دیگری در
ذهنتان وجود دارد که باید دسته بندی شوند و همین موجب نگرانی شما شده
است؟ اگر چنین چیزی وجود دارد، در پی حل آن باشید و نگذارید صدای گوش شما
زندگی و کارتان را تحت تاثیر قرار دهد. دقت کنید مشکلات روزمره نسبت به
صدای گوشتان از اعتبار و اهمیت بیشتری برخوردارند.
* نگرانی درباره ی صدای گوش، شما را بدتر خواهد کرد. برای مثال اگر از
فعالیتی به دلیل ترس از بدتر شدن وزوز گوش خودداری کنید، وزوز گوشتان شما
را بیشتر آزرده می کند، زیرا ناراحت خواهید شد که چرا فعالیت‌هایی را که
باید انجام می دادید، انجام نداده‌اید.
فراموش نکنید هر چه شما به این صدای مزاحم بیشتر توجه کنید، آن هم توجه بیشتر و بیشتری را از شما می طلبد.
* دقت کنید که چه صداهایی توجه تان را از وزوز گوش بازمی دارند. مثلا
اگر می بینید هنگام تماشای تلویزیون وزوز گوشتان را فراموش می کنید، در
مواقعی که این صدای مزاحم آزارتان می دهد، به تماشای تلویزیون بپردازید.
خوابی آرام با وزوز گوش
عده‌ای از افراد مبتلا به وزوز گوش معتقدند که صدای مزاحم، خواب آنها را مختل کرده است. برای حل این مشکل موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم:
1) هنگامی که در رختخواب هستید، از یک صدای ملایم استفاده کنید. این صدای
ملایم می تواند شامل یک موزیک آرام، رادیو و یا حتی صدای فن باشد. توجه
کنید: گوش دادن به صداهای بلند خواب شما را مختل می سازد.
2) میزان کافئین مصرفی (قهوه، چای، نوشابه و...) خود را در طی روز کم کنید و از مصرف کافئین در شب بپرهیزید.
3) در طول روز ورزش کنید، ولی از انجام ورزش یا فعالیت‌های سنگین نزدیک به زمان خواب خودداری کنید.
4) ذهن خود را از مسائل و فعالیت‌های انجام شده در آن روز خالی کنید و هر
شب 10 دقیقه قبل از خواب برنامه‌های روز بعد را بنویسید. دقت کنید در این
کار واقع‌گرا باشید.
5) نیم ساعت قبل از رفتن به رختخواب، به انجام تمرینات آرامش بخش بپردازید و موزیک آرام مورد علاقه تان را گوش دهید.
6) هنگامی به رختخواب بروید که احساس خستگی می کنید نه اینکه چون ساعت
خواب فرارسیده است، خود را ملزم به رفتن به رختخواب کنید، ولی بکوشید تا
هر روز صبح در ساعت مشخص و ثابتی از خواب برخیزید.
7) این اندیشه را که رختخواب مساوی است با خواب، ملکه ی ذهنتان کنید.
8) چنانچه تا 20 دقیقه بعد از رفتن به رختخواب خوابتان نبرد، وحشت زده و
نگران نشوید. برخیزید به اتاق‌های دیگر بروید و فعالیت‌های سبکی که به تفکر
و تمرکز نیازی ندارند، انجام دهید تا زمانی که احساس خوب آلودگی کنید.
سپس به رختخواب برگردید.
9) الکل مصرف نکنید. الکل چرخه ی خواب شما را مختل می سازد.
10) قبل از خواب، از انجام فعالیت‌هایی که ذهن تان را مشغول می سازد، مثل
گوش دادن به برنامه‌های گفت و گو در تلویزیون و رادیو یا حل جدول
خودداری کنید.
11) در طول روز از چُرت زدن بپرهیزید.
12) نگران نباشید. به خاطر داشته باشید بدن شما حداقل خواب مورد نیازتان را تأمین خواهد کرد. بکوشید که به آرامش بیشتر آن کمک کنید.
