▪ با خودت صادق باش و نگران آنچه دیگران دربارهات فکر میکنند نباش. تعریفی را که آنها از تو دارند نپذیر، خود، خودت را تعریف کن.
▪ از قدرت خود مایه بگذار و بر قدرت دیگران تکیه نکن. استعدادهای خودت را پرورش بده و به استعدادهای مردم غبطه نخور.
▪ حتی گردابی از افکار ناراحت کننده ، با شوخ طبعی و خندهای از ته دل، از بین خواهد رفت.
▪ بزرگترین شفا بخش، عشق است.
▪ قدرت درک یافتههایی را که از تجربیات مختلف به دست میآوری، افزایش بده. آن را در سکوت بارور کن و به صورت خرد در اختیار دیگران قرار بده.
▪ بگذار که لبخند در قلبت بارور شود و از دریچه چشم هایت به دنیا بتابد. مانند لبخندهای دوستانه ، شفا بخش و سپاسگذار باش.
▪ نخواه که دیگران را با زیبایی و جذابیت زنانه جذب کنی . زیرا هر چند داشتن اقتدار بر دیگران ارضا کننده است ، اما به تدریج وجودت ناقص و ضعیف خواهد شد . سعی کن با الهام بخشیدن به دیگران و تحسین اهداف عالی آنها ، خود را قوی کنی .
▪ هنگامی که وسوسه میشوی تا حرفهای کنایه آمیز و نیشدار به دیگران بزنی، یادت باشد که فلفل زیادی، طعم غذا را خراب میکند. کلمات نسنجیده ، دوستیهای با ارزش را تباه میکند.
▪ ظرفیت عشق وجودت را با دوست داشتن همه انسانها و تمامی زندگی افزایش بده.
▪ همواره به دیگران کمک کن و همراهی شان کن تا به تعالی برسند. آن گاه خود نیز از درون به تعالی خواهی رسید.
(جی دونالد والترز)