یادم باشد....

یادم باشد....
یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بربخورد.
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد.
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را.
یادم باشد که روز و روزگار خوش است وتنها دل ما دل نیست.
یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر وجواب دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهم
یادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم.
یادم باشد از چشمه ، درسِِ خروش بگیرم و از آسمان درسِ پـاک زیستن.
یادم باشد سنگ خیلی تنهاست.
یادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند.
یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان.
یادم باشد زندگی را دوست دارم.
یادم باشد هر گاه ارزش زندگی یادم رفت.
در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی قربانگاه می رود زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم.
یادم باشد می‌توان باگوش سپردن به آواز

شبانه دوره‌گردی که از سازش عشق می‌بارد
به اسرار عشق پی برد و زنده شد..
یادم باشد سنجاقک های سبز قهر کرده و از اینجا رفته اند...
بایدسنجاقک ها راپیدا کنم .
یادم باشد معجزه قاصدک ها را باور داشته باشم.
یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز می شود .
یادم باشد هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نمانم.
یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم .
یادم باشد خدا عشق است.
یادم باشد زبان صحبت با خدا تنها زبان دل است.
یادم باشد خدا به دل آدمها نگاه می کند.
یادم باشد به خدا دروغ نگویم.
یادم باشد زندگی را جشن بگیرم هر چند خسته باشم