در ابتدای ازدواج یا آشنایی، زیاد پیش می آید که نامزدها دچار احساس حسادت شوند. این حسادت که همزمان با حس مالکیت و «ما شدن» به وجود می آید، گاهی آنقدر عذاب آور می شود که روابط نامزدها را متشنج می کند و قول و قرارهای ازدواج را بهم می زند.
برای دختر و پسری که تا پیش از این درباره انجام کارهایشان استقلال داشته اند، ساده نیست که به محض آشنایی یا عقد در چهارچوب های تنگ نظرانه قرار بگیرند و روی رفت و آمد آنها، رفتارهای منطقی و عرفی آنها و روابط سالم شان برچسب زده شود.
چرا حسادت؟
معمولا دلیل اصلی این است که دحتر و پسر در ابتدای ازدواج احساس می کنند باید این ما شدن و تملک را به همه دنیا اعلام کنند. آنها این کار را نشانه ای از توجه می دانند که با روشی اشتباه، درواقع اشتباه ترین روش ممکن، به طرف مقابل تفهیم می کنند.
فرد حسود، سعی می کند همسرش را با همه وجود در چنگ بگیرد و مراقب است که با سهل انگاری او را از دست ندهد. اما اغلب به این فکر نمی کند که همسر او در تمام این سال ها یاد گرفته که چطور روابطش را به شکلی سالم تنظیم کند و از خطر دور بماند!
گاهی وقت ها نگرانی از این بابت است که فرد حسود، خود را در رده ای پایین تر از نامزد یا همسرش تصور می کند و با اعمال فشار و سخت گیری سعی دارد محیط اطراف همسرش را محدود کند تا او قدرت مقایسه را از دست بدهد و متوجه این تفاوت نشود. مسلم است که در چنین مواردی به روی شخص آوردن و صحبت کردن از کمبودهای او می تواند این حلقه فشار را تنگ تر و تنگ تر کند. اگر شما هم جزو قربانیان این حسادت هستید باید سعی کنید به همسرتان حس ارزشمندی و توانایی بدهید و اعتماد به نفس او را بالاتر ببرید.
۱٫ زمان ها، مکان ها و افرادی که همسرتان نسبت به آنها حساس است شناسایی کنید و رفتار خود را در این موقعیت ها به یاد بیاورید. سعی کنید ارتباط منطقی بین این دو را پیدا کنید و کم کم حساسیت های همسرتان را نسبت به موقعیت با توضیح دادن، تغییر رفتار خود، عادی سازی شرایط و… از بین ببرید.
۲٫ در موقعیت هایی که همسرتان دچار حسادت می شود، به او محبت بیشتری داشته باشید. او را در جمع همراه خود ببرید و موقعیت محترمانه ای برایش در نظر بگیرید.
۳٫ جزئیات روابطی را که او را حسود می کند برایش نگویید در عوض سعی کنید بهانه دستش ندهید و عشق تان را به او ثابت کنید.
۴٫ برای همسرتان وقت بیشتری بگذارید. گاهی وقت ها احساس حسادت به این دلیل به وجود می آید که همسر یا نامزد شما فکر می کند برای او کمتر از دیگران زمان می گذارید.
۵٫ بعد از ازدواج نوع روابط خود را با اطرافیان تغییر دهید. دیگر باید بدانید که صمیمیت رفتاری و گفتاری سابق را با دختر یا پسرهای فامیل تان نمی توانید داشته باشید مگر آن که همسرتان ظرفیت پذیرش استانداردهای فامیلی شما را داشته باشد.
۶٫ سعی نکنید با لجبازی کردن یا به رو آوردن های پی در پی رفتار او را عوض کنید. برای این کار فقط یک نسخه وجود دارد و آن اطمینان بخشیدن به همسرتان از پایبندی به زندگی جدید است!
۷٫ هرگز، هرگز، هرگز درباره چیزی که روی آن حساس است، به او دروغ نگویید. با این کار باید فاتحه روابط سالم و زندگی مشترکتان را بخوانید.
اولین گام این است که شناخت خوبی از شخصیت فردی که می خواهید با او ازدواج کنید داشته باشید. هرگز از یاد نبرید که ازدواج یک تعهد بزرگ است و گام مهمی در مسیر زندگی محسوب می شود.
بهترین راه برای اینکه متوجه شوید فرد مناسبی را انتخاب کرده اید این است که ساعات زیادی را در کنار او و در جمع خانوادگی بگذرانید.
دوست داشتن یک نفر به تنهایی کافی نیست. شما تنها زمانی می توانید از درستی انتخاب خود مطمئن شوید که واکنش نامزدتان را در شرایط مختلف دیده باشید. اگر در نامزدتان متوجه خصلتی ناپسند شدید از وی بخواهید رفتارش را تغییر دهد.
اگر او این کار را نکرد مدتی صبر کنید ولی اگر نتوانستید خود را با شرایطش وفق دهید از ازدواج منصرف شوید.
اگر برای پیاده کردن این پیشنهاد تا پس از ازدواج صبر کنید هزینه گزافی خواهید پرداخت!
در مورد زندگی مشترک با نامزدتان فکر کنید. یادتان باشد شما باید تا پایان عمر در کنار او زندگی کنید.
فهرستی از خصوصیات مثبت و منفی نامزدتان تهیه کرده و ببینید آیا می توانید جنبه های منفی رفتار وی را تحمل کنید یا خیر. مطمئن باشید از فکر کردن پشیمان نخواهید شد!
به آقایانی که می خواهند پیشنهاد ازدواج بدهند توصیه می کنیم از آمادگی صددرصد خود مطمئن شوند
و عواقب احتمالی پیشنهاد خود را در نظر داشته باشند. فراموش نکنید ازدواج موفق ازدواجی است که تا پایان عمر دوام داشته باشد. خانم ها نیز نباید از یاد ببرند که وقتی «بله» را می گویند در واقع اعلام می کنند که صددرصد آماده ازدواج هستند.
▪ چند توصیه
وقتی به فکر ازدواج می افتید شتاب نکنید. شما باید از اراده خود برای انجام این کار مطمئن شوید. اگر در این مورد تردید دارید برای مدتی دست نگه دارید.
صرفاً دوست داشتن یک نفر به مفهوم آن نیست که شما باید با او ازدواج کنید! اکثر ازدواج هایی که صرفاً از روی دوست داشتن انجام می شود به طلاق می انجامد.
صددرصد از آمادگی خود اطمینان حاصل کنید، در غیر این صورت بعدها دچار تردید می شوید و در نهایت، ازدواج تان به شکست می انجامد.
ازدواج مسأله ای تمام وقت است. مطمئن شوید که شما و همسرتان اهداف مشترکی را در حیطه مسائل مالی و نحوه پرورش کودکان دنبال می کنید.
به روابط گذشته و آینده میان خود و نامزدتان بیندیشید و تنها زمان حال را در نظر نگیرید.
خانمی با خوشحالی از سر کار به خانه می آید به شوهرش خبرهای خوبی بدهد. وقتی به خانه می رسد با هیجان به شوهرش اطلاع می دهد که در شغلش ترفیع یافته است و می خواهد جزئیات را مو به مو با او در میان بگذارد. اما شوهر، طبق معمول تمایلی به صحبت کردن و یا شنیدن نشان نمی دهد…
او تنها لبخندی می زند و تبریک می گوید و سپس به سراغ کارهای خود می رود. زن برای هزارمین بار از خود می پرسد که چرا او و شوهرش خیلی کم با هم حرف می زنند و چرا او تمایلی ندارد در مورد ارتقای شغلی من بیشتر بداند: «من می دانم که او به من اهمیت می دهد و از پیشرفت من خوشحال می شود. هر وقت از او می پرسم آیا مشکلی وجود دارد، می گوید نه، همه چیز عالی است، اما به گمان من این طور نیست. در حقیقت، سکوت او به شدت بر رابطه ما تأثیر گذاشته. من احساس آزردگی، عصبانیت و گیجی می کنم.»
سکوت شاید بدترین مشکلی باشد که یک زوج خوشبخت می توانند با آن مواجه شوند. مشکلی که در نگاه خیلی ها مشکل به حساب نمی آید اما می تواند کیفیت زندگی را ۵۰ تا ۷۰ درصد کاهش دهد. اگر تازه ازدواج کرده اید و هنوز در دوران پر شر و شور نامزدی به سر می برید ممکن است خیلی با این موضوع درگیر نشده باشید اما این به معنی آن نیست که هیچ وقت با چنین مشکلی رو به رو نخواهید شد. پس لازم است قبل از رو در رو شدن با این مشکل آمادگی هایی را کسب کنید:
در آغاز رابطه، مرد بیشتر صحبت خواهد کرد تا خواسته های خود را اعمال کند. سپس، به تدریج، صحبت های او کمتر و کمتر می شود. اما زن هنگامی که با مردی احساس راحتی کند، بیشتر صحبت می کند. یکی از عمده ترین دلایلی که زنان و شوهرانشان در ارتباط برقرار کردن با همدیگر مشکل دارند این است که آنها تصورات متفاوتی از موضوع صحبت خود دارند. در ادامه سه شکایت رایج تری که زنان در این مورد دارند ذکر می شود.
در مورد احساساتش حرف نمی زند
برخی زن ها می گویند که نامزد یا همسرشان هنگامی که ناراحت یا افسرده اند صحبت نمی کنند. این سکوت برای زنان کشنده است، زیرا به فکر فرو می روند که چه مشکلی پیش آمده است. روان شناسان می گویند که این به طور طبیعی اتفاق می افتد. زیرا پسران و دختران در طول دوران رشد می آموزند که هیجاناتشان را به طور متفاوتی ابراز کنند. رابرت می هی، روانشناس، می گوید طی دوران رشد، دختران برای این که احساساتشان را بروز دهند تشویق می شوند و پسران می آموزند که این کار زنانه، بیهوده و بی نتیجه است. بنابراین، مردان با در خود فرو رفتن به این فکر می کنند که برای مواجهه با مشکل چه راهکارهایی وجود دارد.
مرد تمایل دارد در مورد مباحث تکلیف محوری مثل فرستادن بچه ها به دانشگاه و افزایش مالیات و حقوق بحث کند. او نمی تواند به موضوعی بپردازد که نمی تواند بر آن تأثیر بگذاردپیگیر حرف نمی شود و گفت و گو را ادامه نمی دهد
نوع گفت و گوی زنان که گفت و گوی آزاد است اغلب باعث می شود که مردان دنبال حرف را نگیرند. زنان به جزییات شخص علاقه مندتر هستند. آنها از شوهرانشان انتظار دارند در این نوع گفت و گو شرکت کنند، اما اغلب مردها نمی دانند چگونه می توانند این کار را بکنند برای مرد صحبت صمیمی به معنای حرف زدن از احساسات و جزئیات شخصی نیست. مرد تمایل دارد در مورد مباحث تکلیف محوری مثل فرستادن بچه ها به دانشگاه و افزایش مالیات و حقوق بحث کند. او نمی تواند به موضوعی بپردازد که نمی تواند بر آن تأثیر بگذارد.
با همه صحبت می کند جز من
برخی زن ها گله می کنند هنگامی که شوهرانشان از سر کار به خانه می ایند، به آنها می گویند حوصله صحبت کردن ندارند، چون خیلی خسته اند اما اگر همان موقع یک دوست با آنها تماس بگیرد، زمان زیادی با او صحبت می کنند. برای زن گفت و گو نشان دهنده دلبستگی، علاقه و محبت است. اما برای مرد گفت و گو کار است، زیرا آنها از آن برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران و بازگو کردن اطلاعات استفاده می کنند. در خانه آنها تمایل دارند آرامش داشته باشند و دوست ندارند بحث کنند. زنان و مردان به رغم دیدگاه های متفاوتشان، می توانند مشکلات ارتباطی شان را حل کنند.
*** پس برای این که شوهرتان با شما درد دل کند این راهبردها را به کار گیرید:
زمان مناسبی را برای گفت و گو انتخاب کنید
این مسأله بسیار مهم است. شما ممکن است که بسیار علاقمند باشید که بعد از بازگشت از کار، با شوهرتان صحبت کنید، اما او در آن موقع نیاز به آرامش داشته باشد. پس بهترین راه این است که بعداً گفت و گو کنید.
در مقابل سکوت شوهرتان سکوت نکنید
گاهی اوقات سکوت مرد باعث ایجاد احساس ناکامی و عصبانیت در زن می شود. برای اجتناب از این موقعیت، موقعی که شوهرتان پاسخ نمی دهد سکوت نکنید. به او بگویید: «می توانی به من بگویی چرا برای تو سخت است بگویی به چه فکر می کنی؟» اگر او باز هم پاسخ نداد، راحت از کنار سکوتش رد نشوید. به او بگویید تمایل دارید در مورد آینده صحبت کنید. او را متوجه کنید که شما انتظار شنیدن پاسخ دارید.
جزییات را بپرسید
سؤالات دقیق بپرسید. این گونه سؤال نکنید که «امروز کار چطور بود؟» زیرا او می تواند در یک کلمه جواب بدهد که عالی بود یا افتضاح بود. در مقابل، از جزئیات کارش سؤال کنید. مشخص تر شدن سؤال باعث می شود که او با احتمال بیشتری به سؤال شما به طور جزئی و با دقت پاسخ بدهد.
مراقب اشاره های غیر کلامی تان باشی
اگر شما هنگام صحبت کردن کتاب ورق بزنید، کار را برای این که شوهرتان ساکت بماند آسان کرده اید. برای بهتر شدن گفت و گو سعی کنید حالت چهره تان خنثی باشد، بدنتان آرام و لحن صدایتان نه بسیار بلند باشد، نه بسیار آرام.
علائق مشترکتان را توسعه دهید
زوج هایی که همه توجهشان را بر بچه ها یا کارشان متمرکز می کنند اغلب در می یابند که بسیار کم با همدیگر صحبت می کنند. شرکت در فعالیت های متفاوت و جدید از جمله پیاده روی و مسافرت همراه با همسرتان باعث می شود که شما به مقدار بسیار بیشتری با همدیگر صحبت کنید.
هنگامی که شوهرتان صحبت می کند، به حرف های او توجه کنید و اجازه ندهید ذهنتان منحرف شود. مهارت های گوش فرا دادن فعال را به کار ببرید. چیزی را که شوهرتان می گوید به زبان خودتان بازگو کنید
با دقت گوش دهید
هنگامی که شوهرتان صحبت می کند، به حرف های او توجه کنید و اجازه ندهید ذهنتان منحرف شود. مهارت های گوش فرا دادن فعال را به کار ببرید. چیزی را که شوهرتان می گوید به زبان خودتان بازگو کنید. هنگام صحبت او مخالفت نکنید و وسط حرف هایش نپرید. گوش فرا دادن فعالی می تواند به او کمک کند تا راحت باشد.
منصفانه بحث کنی
اکثر زوج ها نمی دانند که چگونه بحث سالمی داشته باشند. بسیاری از مردان تلاش می کنند به طور کلی از بحث کردن اجتناب کنند، زیرا می ترسند که این بحث تبدیل به یک مشاجره توان فرسا شود. برای مقابله با این مسأله یاد بگیرید که سازنده بحث کنید. از به کار بردن الفاظ منفی، جملاتی که با «تو هرگز …» یا «تو همیشه …» شروع می شوند، ایجاد احساس گناه و دوباره مطرح کردن اشتباهات گذشته اجتناب کنید. در مورد این که اکنون چه احساسی دارید صحبت کنید و به نقشتان در بروز مشکل اشاره کنید. همه تقصیرها را به گردن شوهرتان نیندازید؛ حتی اگر فکر می کنید واقعاً در این مورد خاص او مقصر است.
از مشاوران و روانشناسان کمک بگیرید
اگر شما راهبردهای بالا را به کار گرفتید اما هنوز مشکل وجود دارد، سراغ مشاور بروید.