چیزی که در اینجا باید به آن تاکید کنم این است که این تله ها مختص
کشور ما نیست و نمونه های آن در کشور ها ی مختلف دیده شده در ابتدا یکی از
سمبل های خطر که از گذشتگان به ما ارث مانده و در آن پدران ما خطر ها را به
ما گوش زد کرده اند در اینجا می آورم.
رئیس دزدان پس از مدتی تفکر، نقشه ای به نظرش میرسد: او به زیر درخت A
میرود و فاصله ی آنرا تا درختB با قدم میشمارد و وقتیکه به درخت B میرسد،
نود درجه به راست میپیچد و همان اندازه راه میرود تا به نقطه یE میرسد. در
اینجا نیزه ای در زمین فرو میکند.
باز به زیر درخت A بر میگردد و این بار فاصله ی آنرا تا درخت C با قدم
میشمارد و وقتیکه به درخت C میرسد نود درجه به چپ میپیچد و همان اندازه
راه میرود تا به نقطه یF میرسد.
انسان در طول تاریخ اجتماعات به اشکال گوناگون مردگانش را دفن کرده
است. شکلهایی از تدفین وجود دارد که با هنجارهای فرهنگ ایرانی واسلامی ما
ناهمخوان است. با این حال نباید فراموش کرد که ملتهایی هم هستند که فرهنگ
تدفین ما را نمیپسندند. دراین میان اما مرگ بیپرواترین و صریحترین
سویهی زندگی و یک واقعیتِ مسلم است. به این جهت یکی از مشکلات انسانها
همواره این بوده است که مردگانشان را چگونه و کجا دفن کنند.