مفهوم آب درفرهنگ باستان

«و نخستین چیزی که قبل از جانوران آفرید، آب بود و آسمان. خدا بر آب بود و چون خواست که خلق را بیافریند، از آن بخاری بیرون آورد و بخار بالای آب برآمد و آن را آسمان نامید.آن گاه آب را بخشکانید و آن را زمین کرد. آن گاه زمین را بشکافت و هفت زمین کرد...»
مطابق اساطیر ایران باستان، «خرداد» یکی از مینویان است که از آفرینش گیتی آب را به خویش پذیرفت. سپس آن را به «تی» که «تشتر» بود سپرد و تشتر به یاری فروردین که فروهر پرهیزگاران است، آب را به مینویی به باد سپرد، باد هم آن را به نیکویی به کشورها راهبر شد و از طریق آسمان آن را به همه جا رساند و با افزار ابر، بر جهان بباراند.

دل وتله درگنج یابی ودفینه یابی

1-دلی که کوشه ای از آن ترک
برداشته می تواند برای ما پیغام های مختلفی داشته باشد یکی از آن ها به
معنی مرگ آمده که اگر به آن توجه نشود می تواند برای ما مخاطره انگیز باشد

دعادوری ورهایی ازکورشدن چشم

روزی شـخـصـی از مـقـابـل حضرت پیامبر اکرم (ص) عبور کرد و حضرت پیامبر اکرم (ص) فرمود:مـی خـواهـی خـداونـد تـعالی چشم تو را بـیـنـا کند،شخص عرض کرد:بـلـه.حضرت فرمود که وضو کامل بگیر و دو رکـعـت نـمـاز بخوان و گوی:☀الـلـهـم انـی اسـئـلک و ارغـب الـیـک و توجه بینک بنی الرحمه یا محمد انی توجه بک الی الله ربی و ربک ان ترد علی بصری☀وقتی که حضرت پیامبر اکرم (ص) هنوز از جای خود حرکت ننمود بود که آن شخص برگشت و هر دو چشمش بینا شد. [ ابو حمزه ثمالی از امام صادق (ع) و امام صادق (ع) از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است. ]