یکی از ضعف های فرهنگی جامعه ی امروزی توقف نکردن است و این است که ما نمی دانیم کی به نقطه ی کافی به سوی افراط، فرسودگی، خودستایی، سیری ناپذیری و وابستگی زیان بار حرکت می کنیم.
شناسایی کنید نقطه ای را که به اندازه ی کافی کار کرده اید، به حد کافی استراحت کرده اید، به اندازه ی کافی صحبت کرده اید یا خورده اید یا نوشیده اید یا ورزش کرده اید، یا شکوه و شکایت کرده اید، یا حریف خود را مغلوب کرده اید، ثروت کافی جمع کرده اید، به حد کافی قرض کرده اید، به حد کافی تعریف کرده اید و وقتی که در همه ی این کارها مرز کافی را بشناسید متوجه می شوید که ما زمانی به احساس پوچی و بیهودگی می رسیم که به نقطه ی ” کافی ” نمی رسیم.