علی اکبر میرزایی

علی اکبر میرزایی (ت 1342ش – م 1365ش)

    سردار شهید علی اکبر میرزایی در سال 1342 شمسی در روستای درق از توابع جاجرم دیده به جهان گشود. در دو سالگی بیماری سختی گرفت طوری که خانواده اش وی را نذر حضرت ابوالفضل (ع) کردند. قبل از ورود به مدرسه جهت یادگیری قرآن به مکتب رفت و پس از فراگیری قرآن وارد مدرسه شد. وی برای کار و فراگیری حرفه خیاطی، مدتی به شاهرود رفت. در دوران قبل از انقلاب در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می کرد. با روحانیون روستا در ارتباط بود و در توزیع اعلامیه و نوارهای امام (ره) فعالیت داشت. پس از پیروزی انقلاب به عضویت بسیج و استخدام سپاه درآمد. دوره آموزشی 45 روزه را در سال 1359 در پادگان شهید بهشتی بجنورد گذراند. وی ابتدا آر پی جی زن و سپس مسئول دسته و بعد فرمانده گروهان شد. سردار شهید علی اکبر میرزایی دوران آموزشی ویژه کردستان را در سال 61 در پادگان امام حسین(ع) گذراند و یک دوره ویژه را هم در سقز به پایان رساند. مدتی در تیپ ویژه شهدا بود و سپس به عنوان معاونت اطلاعات عملیات لشکر 5 نصر جهت شناسایی در کردستان و جنوب فعالیت می کرد. وی قبل از اعزام به جبهه مدتی در هلال احمر شیروان و مدتی هم در بهداری سپاه مشغول به کار شد. شهید علی اکبر میرزایی در عملیات های مختلف از جمله والفجر 2 ، 3 ، 4 ، 8 ،بدر، فتح المبین، میمک، طریق القدس و پاکسازی کردستان حضور داشت و دو بار در مناطق، تپه اکبر و فتح خرمشهر مجروح شد. سرانجام این سردار والامقام در 31 اردیبهشت 1365  در منطقه مهران و در عملیات شناسایی به درجه رفیع شهادت نائل شد.

 فرازی از وصایای شهید میرزایی:

   « هر کس که شهید شد برادر یا اقوام نباید اسلحه او را زمین بگذارند. حامی انقلاب باشید. زینب وار باشید. حامی خون شهیدان باشید. پیرو خط امام باشید و امام را تنها نگذارید. همیشه نماز اول وقت را باید اقامه کرد. بر گرد ولایت طواف کنید. در راه ولایت کوشش کنید و در راه ولایت جان دهید.»

 (جلال دوست، 1392، ص 111)

علی اکبر میرزایی ,خراسان شمالی ,مشاهیر, مفاخر ,بزرگان ,شهید ,سردار ,بجنورد ,جاجرم

محمد بن ابراهیم جاجرمی (م 613ش)

    محمد بن ابراهیم بن الفضل سهلی جاجرمی  در بامداد روز جمعه یازدهم رجب 613 در نیشابور چشم از جهان فروبست. از محمد بن ابراهیم جاجرمی در منابع به عنوان امام شافعی، فاضل متفنّن و مبرّز یاد شده است. وی برای کسب حدیث و طلب علم به نیشابور که مرکز فقهی و علمی آن زمان محسوب می شد ، رفت و در آن شهر اقامت گزید. پس از اتمام تحصیل به علم آموزی به دیگران و تالیف کتب دینی همت گماشت. محمد سهل جاجرمی کتاب کفایه را در فقه به رشته تحریر درآورد، همچنین کتاب ایضاح الوجیز (در دوجلد) را در تهذیب نفس و توصیه های اخلاقی نگاشته است. ابن خلکان در کتاب وفیات الاعیان درباره سهلی جاجرمی نگاشته است: « در دمشق خط او را بر کتابی بدیدم که احادیث مسطوره در مهذّب و لغات مشکله را شرح و جماعتی از فقهای نیشابور در بیست و چهارم ذوالحجه سال 612 ق آن را از وی شنیده بودند.»

 (مدرس تبریزی، 1374، ج 1، ص 377، آقاملایی، 1389، ص 162.)

محمد جاجرمی, خراسان شمالی, بجنورد ,جاجرم, مشاهیر, مفاخر ,بزرگان