نمادشیردفینه یابی

نشانه شیر در گنج یابی

نظریه نخست: 

علامت شیر جزیی از نمادگرایی قرون وسطی بوده و شیر به عنوان نمادی از حضرت عیسی(ع) دیده می شود. حضرت عیسی(ع) در اغلب هنرهای اصیل نقاشی و مجسمه سازی ، شیر را با اندیشه انسانی به تصویر کشیده است. حضرت عیسی (ع) به دلیل در مقام پسر خدا بودن ؛ ایده ای را برای توصیف مفاهیم شجاعت ، قدرت و پادشاهی به تصویر کشیده است. مجسمه شیر در ورودی و یا خروجی اماکن کاخ مانند دوران باستان به چشم می خورد. اگر چنین علامتی را دیدید ( راه شیر) ، می توان گفت که شما در ورودی کاخ هستید. عموما (در ورودی) دو عدد از شیر ها روبروی یکدیگر هستند. بعد از پیدا کردن اولین مجسمه شیر ، برای کسب نتیحه به دنبال شیر دوم باشید
نظریه دوم:
مجسمه شیر سنگی بدون شک برای مقبره سلطنتی به کار رفته است. مجسمه هایی دو تایی در روبروی تپه بوده و مجسمه های تک عددی نشانگر وجود مقبره در زیر یا روی تخته سنگهای بزرگ است.دفینه از ۳۰ متر دورتر نیست و جنس آن بسیار با ارزش است
نظریه سوم: 
ردیابی و شناخت مجسمه شیر سنگی موجود و یا مدفون در ورودی یا خروجی خرابه کاخهای باستانی و بعضی از اماکن شبیه به آنها از مهمترین کار هاست. کشف یکی از مجسمه ها به معنای یافتن راه ورودی قصر است.در ( جاده شیر) مجسمه سنگی شیر تنها نبوده بلکه یکی دیگر در همان مکان در چپ یا راست وجود دارد
فارغ از این مطالب ، علامت شیر در غار ، آرامگاه و بر روی سنگها به عنوان علامت گذاری استفاده شده است. آنها نماد دفینه هستند. دفینه دارای علامت شیر مبین وجود گنیجه اقراد والا مقام است. اگر علامت شیر در روبروی غار باشد باید در جستجوی اتاق پلمپ شده باشید. اگر غار بازی وجود نداشته باشد حتما دهانه آن با سنگ به صورت طبیعی پلمپ شده است. در کشورمان علامت شیر را می توانید در کنار ساحل بیابید. این علامات ، نشانگر رهبریت دزدان دریایی می باشد. بارها راه ورودی این دفاین در زیر آب دیده شده است. کار با این علامت بسیار سخت بوده ولی دارای گنج ارزشمند ی است

 دفینه یاب,دفینه, گنج, گنج یابی, زیرخاکی ,علامت شیر, سنگ نگاره, علامت دفینه,

دعاصحیفه سجادیه برای توبه

دعای صحیفه سجادیه

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

اَللَّهُمَّ یا مَنْ لایَصِفُهُ نَعْتُ الْواصِفینَ، وَ یا مَنْ لا یُجاوِزُهُ

رَجآءُالرّاجینَ، وَیا مَنْ لا یَضیعُ لَدَیْهِ اَجْرُالْمُحْسِنینَ، وَ یا

مَنْ هُوَ مُنْتَهى‏ خَوْفِ الْعابِدینَ، وَ یا مَنْ هُوَ غایَةُ خَشْیَةِ

الْمُتَّقینَ، هذا مَقامُ مَنْ‏تَداوَلَتْهُ اَیْدِى‏الذُّنُوبِ، وَقادَتْهُ اَزِمَّةُ

الْخطایا، وَ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِ الشَّیْطانُ، فَقَصَّرَ عَمّا اَمَرْتَ بِهِ

تَفْریطاً، وَ تَعاطى‏ ما نَهَیْتَ عَنْهُ تَغْریراً، کَالْجاهِلِ بِقُدْرَتِکَ

عَلَیْهِ، اَوْ کَالْمُنْکِرِ فَضْلَ اِحْسانِکَ اِلَیْهِ، حَتّى‏ اِذَا انْفَتَحَ لَهُ

بَصَرُالْهُدى‏، وَ تَقَشَّعَتْ‏عَنْهُ سَحآئِبُ‏الْعَمى‏، اَحْصى‏ ماظَلَمَ

بِهِ نَفْسَهُ، وَ فَکَّرَ فیما خالَفَ بِهِ رَبَّهُ، فَرَاى‏ کَبیرَ عِصْیانِهِ کَبیراً،

وَ جَلیلَ مُخالَفَتِهِ جَلیلاً، فَاَقْبَلَ نَحْوَکَ مُؤَمِّلاً لَکَ، مُسْتَحْیِیاً

مِنْکَ، وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ اِلَیْکَ ثِقَةً بِکَ، فَاَمَّکَ بِطَمَعِهِ یَقیناً،

وَ قَصَدَکَ بِخَوْفِهِ اِخْلاصاً، قَدْ خَلا طَمَعُهُ مِنْ کُلِّ مَطْمُوعٍ

فیهِ غَیْرِکَ، وَ اَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِواکَ، فَمَثَلَ

بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً، وَغَمَّضَ بَصَرَهُ اِلَى الْاَرْضِ مُتَخَشِّعاً،

وَ طَأْطَأَ رَاْسَهُ لِعِزَّتِکَ مُتَذَلِّلاً، وَ اَبَثَّکَ مِنْ سِرِّهِ ما اَنْتَ اَعْلَمُ

بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ ما اَنْتَ اَحْصى‏ لَها

خُشُوعاً، وَ اسْتَغاثَ بِکَ مِنْ عَظیمِ ما وَقَعَ بِهِ فى عِلْمِکَ، وَ

قَبیحِ ما فَضَحَهُ فى حُکْمِکَ: مِنْ ذُنُوبٍ اَدْبَرَتْ لَذّاتُها

فَذَهَبَتْ، وَ اَقامَتْ تَبِعاتُها فَلَزِمَتْ، لایُنْکِرُ - یااِلهى - عَدْلَکَ

اِنْ عاقَبْتَهُ، وَ لایَسْتَعْظِمُ عَفْوَکَ اِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ،

لِأَنَّکَ الرَّبُّ الْکَریمُ الَّذى لایَتَعاظَمُهُ غُفْرانُ الذَّنْبِ الْعَظیمِ.

اَللَّهُمَّ فَهااَنَاذا قَدْجِئْتُکَ مُطیعاً لِأَمْرِکَ فیما اَمَرْتَ

بِهِ مِنْ‏الدُّعآءِ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَکَ فیما وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْاِجابَةِ،اِذْ

تَقُولُ: «اُدْعُونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ». اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ

وَ الٍهٍ, وَ القَنی بٍمَعرَتٍکَ کَما لَقیتکَ باٍقراری, وَ ارفَعنی عَن

مَصارِعِ‏الذُّنُوبِ کَما وَضَعْتُ لَکَ‏نَفْسى، وَاسْتُرْنى بِسِتْرِکَ

کَما تَاَنَّیْتَنى عَنِ الْاِنْتِقامِ مِنّى. اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فى طاعَتِکَ نِیَّتى،

وَ اَحْکِمْ فى عِبادَتِکَ بَصیرَتى، وَ وَفِّقْنى مِنَ الْاَعْمالِ لِما

تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطایا عَنّى، وَ تَوَفَّنى عَلى‏ مِلَّتِکَ وَ مِلَّةِ نَبِیِّکَ

مُحَمَّدٍ -عَلَیهِ‏السَّلامُ- اِذا تَوَفَّیْتَنى. اَللَّهُمَّ اِنّى اَتُوبُ‏اِلَیْکَ

فى مَقامى هذا مِنْ کَبآئِرِ ذُنُوبى وَ صَغآئِرِها، وَ بَواطِنِ سَیِّئاتى

وَ ظَواهِرِها، وَ سَوالِفِ زَلاّتى وَ حَوادِثِها، تَوْبَةَ مَنْ لایُحَدِّثُ

نَفْسَهُ بِمَعْصِیَةٍ، وَ لایُضْمِرُ اَنْ یَعُودَ - فى خَطیئَةٍ، وَ قَدْ قُلْتَ

یا اِلهى فى مُحْکَمِ کِتابِکَ اَنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِکَ، وَ

تَعْفُو عَنِ السَّیِّئاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابینَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتى کَما

وَعَدْتَ، وَاعْفُ عَنْ سَیِّئاتى کَما ضَمِنْتَ، وَ اَوْجِبْ لى

مَحَبَّتَکَ کَما شَرَطْتَ، وَلَکَ - یا رَبِّ - شَرْطى اَلاَّ اَعُودَ فى

مَکْرُوهِکَ، وَ ضَمانى اَنْ لا اَرْجِعَ فى مَذْمُومِکَ، وَ عَهْدى

اَنْ اَهْجُرَ جَمیعَ مَعاصیکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَعْلَمُ بِما عَمِلْتُ،

فَاغْفِرْ لى ما عَلِمْتَ، وَ اصْرِفْنى بِقُدْرَتِکَ اِلى‏ ما اَحْبَبْتَ.

اَللَّهُمَّ وَ عَلَىَّ تَبِعاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَ تَبِعاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ،

وَ کُلُّهُنَّ بِعَیْنِکَ الَّتى لاتَنامُ، وَ عِلْمِکَ الَّذى لایَنْسى‏،

فَعَوِّضْ مِنْها اَهْلَها، وَ احْطُطْ عَنّى وِزْرَها، وَ خَفِّفْ عَنّى

ثِقْلَها، وَ اعْصِمْنى مِنْ اَنْ اُقارِفَ مِثْلَها. اَللَّهُمَّ وَ اِنَّهُ لا

وَفآءَ لى بِالتَّوْبَةِ اِلاّ بِعِصْمَتِکَ، وَ لاَاسْتِمْساکَ بى عَنِ الْخَطایا

اِلاَّ عَنْ قُوَّتِکَ، فَقَوِّنى بِقُوَّةٍ کافِیَةٍ، وَ تَوَلَّنى بِعِصْمَةٍ مانِعَةٍ.

اَللَّهُمَّ اَیُّما عَبْدٍ تابَ اِلَیْکَ وَ هُوَ فى عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ

فاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ، وَ عآئِدٌ فى ذَنْبِهِ وَ خَطیئَتِهِ، فَاِنّى اَعُوذُ بِکَ

اَنْ اَکُونَ کَذلِکَ، فَاجْعَلْ تَوْبَتى هذِهِ تَوْبَةً لا اَحْتاجُ بَعْدَها

اِلى‏ تَوْبَةٍ، تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ ما سَلَفَ، وَالسَّلامَةِ فیما بَقِىَ.

اَللَّهُمَّ اِنّى اَعْتَذِرُ اِلَیْکَ مِنْ جَهْلى، وَ اَسْتَوْهِبُکَ سُوءَ فِعْلى،

فَاضْمُمْنى اِلى‏ کَنَفِ رَحْمَتِکَ تَطَوُّلاً، وَ اسْتُرْنى بِسِتْرِ

عافِیَتِکَ تَفَضُّلاً. اَللَّهُمَّ وَ اِنّى اَتُوبُ اِلَیْکَ مِنْ کُلِّ ما خالَفَ

اِرادَتَکَ، اَوْ زالَ عَنْ مَحَبَّتِکَ،مِنْ‏خَطَراتِ‏قَلْبى،وَلَحَظاتِ

عَیْنى، وَ حِکایاتِ لِسانى، تَوْبَةً تَسْلَمُ بِها کُلُّ جارِحَةٍ عَلى‏

حِیالِها مِنْ تَبِعاتِکَ، وَ تَاْمَنُ مِمّا یَخافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ اَلیمِ

سَطَواتِکَ. اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتى بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ وَجیبَ

قَلْبى مِنْ خَشْیَتِکَ، وَ اضْطِرابَ اَرْکانى مِنْ هَیْبَتِکَ، فَقَدْ

اَقامَتْنى -یارَبِّ- ذُنُوبى مَقامَ‏الْخِزْىِ بِفِنآئِکَ، فَاِنْ سَکَتُّ

لَمْ‏یَنْطِقْ عَنّى اَحَدٌ، وَ اِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِاَهْلِ الشَّفاعَةِ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ - عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ شَفِّعْ فى خَطایاىَ کَرَمَکَ،

وَعُدْ عَلى‏ سَیِّئاتى بِعَفْوِکَ، وَ لاتَجْزِنى جَزآئى مِنْ عُقُوبَتِکَ،

وَابْسُطْ عَلَىَّ طَوْلَکَ، وَ جَلِّلْنى بِسِتْرِکَ، وَافْعَلْ بى فِعْلَ

عَزیزٍ تَضَرَّعَ اِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلیلٌ فَرَحِمَهُ، اَوْ غَنِىٍّ تَعَرَّضَ لَهُ

عَبْدٌ فَقیرٌ فَنَعَشَهُ. اَللَّهُمَّ لا خَفیرَ لى مِنْکَ فَلْیَخْفُرْنى عِزُّکَ،

وَ لا شَفِیعَ لى اِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لى فَضْلُکَ، وَ قَدْ اَوْجَلَتْنى

خَطایاىَ فَلْیُؤْمِنّى عَفْوُکَ، فَما کُلُّ ما نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ

مِنّى بِسُوءِ اَثَرى، وَ لا نِسْیانٍ لِما سَبَقَ مِنْ ذَمیمِ فِعْلى،

لکِنْ لِتَسْمَعَ سَمآؤُکَ وَ مَنْ فیها، وَ اَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْها

ما اَظهَرت لَکَ مٍنَ الندَمٍ, وَ لَجَات اٍلَیکَ فیهٍ مٍنَ التوبه , فَلَعَل

بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنى لِسُوءِ مَوْقِفى، اَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّةُ

عَلَىَّ - لِسُوءِ حالى، فَیَنالَنى مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِىَ اَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ

دُعآئى، اَوْشَفاعَةٍ اَوْ کَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفاعَتى، تَکُونُ بِها نَجاتى

مِنْ غَضَبِکَ، وَ فَوْزَتى بِرِضاکَ. اَللَّهُمَّ اِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً

اِلَیْکَ فَاَنَا اَنْدَمُ النّادِمینَ، وَ اِنْ یَکُنِ التَّرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ اِنابَةً

فَاَنَا اَوَّلُ الْمُنیبینَ، وَ اِنْ یَکُنِ‏الْاِسْتِغْفارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَاِنّى

لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ. اَللَّهُمَّ فَکَما اَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ وَ ضَمِنْتَ

الْقَبُولَ، وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعآءِ وَ وَعَدْتَ الْاِجابَةَ، فَصَلِّ

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاقْبَلْ‏تَوْبَتى، وَلاتَرْجِعْنى‏مَرْجِعَ الْخَیْبَةِ

مِنْ رَحْمَتِکَ، اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ عَلَى الْمُذْنِبینَ، وَ الرَّحیمُ

لِلْخاطِئینَ الْمُنیبینَ.اَللَّهُمَّ صَلِ‏عَلَى مُحَمَّدٍ وَالِهِ کَماهَدَیْتَنا

بِهِ، وَ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ کَمَا اسْتَنْقَذْتَنا بِهِ، وَ صَلِ‏عَلى‏

مُحَمَّدٍ وَ الِهِ صَلوةً تَشْفَعُ لَنا یَوْمَ الْقِیمَةِ وَ یَوْمَ الْفاقَةِ

اِلَیْکَ، اِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ، وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسیرٌ.

خدایا اى کسى که توصیف واصفان از وصفت فرو ماند، و اى کسى که امید امیدواران از تو درنگذرد، و اى کسى که اجر نکوکاران نزد تو ضایع نشود، و اى کسى که خوف عبادت کنندگان به تو پایان پذیرد، و اى کسى که بیم پرهیزکاران به تو منتهى گردد، این مقام کسى است که گناهان او را دست بدست گردانده، و شیطان بر او غالب گشته است، و از این جهت در برابر امر تو از روى بى‏مبالاتى کوتاهى کرده. و از سر غرور به نواهى تو گرائیده است. مانند کسى که به قدرت تو بر خود جاهل، یا فضل و احسان ترا در باره خویش منکر باشد. تا چون چشم هدایتش گشوده گشته و ابرهاى کورى از برابرش پراکنده شده، ظلمهاى خود را در باره نفس خویش برشمرده، و در موارد مخالفت خود با پروردگارش فکر کرده، تا گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظیمش را عظیم دیده، پس در حالى که بتو امیدوار و از تو شرمسار بوده بسوى تو رو آورده، و از سر اعتماد روى دلش را به جانب تو متوجه ساخته. پس از فرط اطمینان و یقین با بار طمعش آهنگ تو کرده، و از سر اخلاص با توشه ترسش قصد درگاه تو نموده، در حالى که به هیچ کس جز تو طمع نداشته، و از هیچ چیز غیر از تو نمى‏ترسیده، پس در حضور تو با حال تضرع ایستاده، و دیده‏اش را از روى خضوع به زمین دوخته، و در برابر عزتت با تذلل و خوارى سر بزیر افکنده، و از سر فروتنى راز درونى خود را که تو بهتر از او مى‏دانى براى تو آشکار ساخته، و به آئین خشوع گناهانش را که تو حساب آن را بهتر دارى برشمرده، و از مهلکه عظیمى که در عالم علم تو بر او وارد شده و از کار زشتى که او را در دادگاه حکومت تو رسوا ساخته بتو استغاثه کرده، همان گناهان که لذت‏هایش روى برتافته تا سپرى شده و وبالش همچنان بر جاى مانده، تا مزمن گشته است. اکنون من، در پیشگاه تو مانند چنین بنده‏اى هستم که با این اوصاف در حالى پیش تو ایستاده، که اگر عقوبتش کنى منکر عدل تو نشود، و اگر از او درگذرى و بر او رحمت آورى عفو ترا عجیب و عظیم نشمارد. زیرا که تو آن پروردگار کریمى هستى که آمرزش گناه بزرگ در نظرت بزرگ نمى‏نماید.
خدایا پس اینک منم که در حال اطاعت فرمان تو در دعائى که به آن امر کرده‏اى، و در حال طلب وفاى به وعده‏ات در اجابتى که وعده داده‏اى به درگاه تو آمده‏ام. آنجا که فرموده‏اى «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم».
خدایا پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و با آمرزش خود با من برخورد کن، همچنانکه من با اعتراف خود با تو برخورد کردم، و مرا از افتادن‏گاههاى گناهان بردار، همچنانکه خود را براى تو پست ساخته‏ام، و مرا در پرده ستاریت بپوشان، همچنانکه در انتقامم درنگ کردى .
خدایا و نیتم را در طاعت خود ثابت ساز، و بصیرتم را در عبادتت قوى گردان، و مرا به اعمالى موفق دار که بوسیله آن چرک گناهان را از من بشوئى، و هنگام وفات مرا به ملت خود و ملت پیغمبرت: محمد علیه‏السلام بمیران.
خدایا من در این مقام خود بسوى تو باز مى‏گردم. از گناهان کبیره و صغیره‏ام، و از معصیتهاى پوشیده و آشکارم، و از لغزشهاى دیرینه و تازه‏ام، مانند باز گشتن تائبى که خیال گناه در دلش نگذرد و فکر برگشتن به خطائى را به ضمیر راه ندهد، و تو خود فرموده‏اى - اى پروردگار من - در کتاب محکمت، که توبه را از بندگانت مى‏پذیرى، و از گناهان درمى‏گذرى، و توبه کنندگان را دوست مى‏دارى. پس به مقتضاى وعده خود توبه‏ام را بپذیر، و بر حسب ضمانت خود از گناهم درگذر و چنانکه شرط کرده‏اى، محبتت را بر من لازم گردان، و شرط من با تو - اى پرورگار من - آن است که به آنچه ناپسند تو است باز نگردم، و ضمانتم آنکه بکارى که پیش تو نکوهیده است رجوع نکنم، و پیمانم این است که از همه معاصى تو دورى گزینم.
خدایا تو به آنچه من کرده‏ام داناترى پس بیامرز براى من آنچه را که مى‏دانى و بازگردان مرا به قدرت خود به آنچه دوست دارى.
خدایا، بر ذمه من غرامتها و مسئولیتهائى است که آنها را بیاد دارم و غرامتها و مسئولیتهائى هست که فراموش کرده‏ام، و همه آنها برابر چشم تو است که به خواب نمى‏رود و پیش علم تو است که فراموش نمى‏کند. پس در برابر آنها به صاحبانش عوض بده، و وزرش را از دوش من بینداز، و سنگینیش را از من تخفیف ده و مرا از ارتکاب مانند آنها بازدار.
خدایا، و من یاراى انجام توبه ندارم مگر به نگهدارى تو و از گناهها خوددارى نمى‏توانم، مگر به قوت تو. پس مرا به نیروئى کافى و عصمتى مانع از گناه تعهد فرماى .
خدایا هر بنده که بسوى تو باز گردد و حال آنکه در علم غیب تو شکننده توبه و بازگردنده به گناه و خطاى خویش باشد. پس من بتو پناه مى‏برم از آنکه مانند او باشم. پس توبه مرا چنان توبه‏اى قرار ده که پس از آن به توبه‏اى محتاج نباشم: توبه‏اى که موجب محو گناهان گذشته و سلامت از گناه در بقیه ایام عمر باشد.
خدایا من از نادانى خود به درگاه تو عذر مى‏طلبم، و بخشش بدى کردارم را از تو مى‏خواهم. پس از روى احسان مرا به کنف رحمت خود در آور و از راه تفضل در جامه عافیت بپوشان.
خدایا من از آن خاطرات دل و نگاههاى چشم و گفتگوهاى زبانم که مخالف اراده تو یا بیرون از حد محبت تو باشد، پیش تو چنان توبه مى‏کنم که هر یک از اعضایم - جداگانه - از عقوبتهاى تو سالم بماند، و از قهر و انتقام شدید و دردناکت که بیدادگران از آن مى‏هراسند ایمن گردد.
خدایا پس بر تنهائیم در برابر تو، و بر طپیدن دلم از ترس تو، و لرزه اعضایم از هیبت تو، رحمت آور زیرا گناهانم اى پروردگار من در ساحت تو مرا در مقام رسوائى بپا داشته. پس اگر ساکت شوم، احدى در باره‏ام سخن نمى‏گوید و اگر وسیله‏اى یا کفیلى طلبم، سزاوار شفاعت نیستم.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و کرمت را در خطاهایم شفیع ساز، و به آئین مهربانى گناهانم را ببخش، و مرا به آنچه سزاوار آنم عقوبت مفرماى. و دامن احسانت را بر من بگستر، و مرا در پرده عفوت بپوشان، و با من معامله شخص مقتدرى کن که بنده‏اى ذلیل با تضرع و خضوع به درگاه او رفته، پس آن مقتدر بر او رحمت آورده. یا توانگرى که بنده‏اى فقیر نزد او آمده، پس آن توانگر او را از خاک برداشته.
خدایا مرا از تو پناه دهنده‏اى نیست، پس باید که قدرتت مرا پناه دهد، و مرا شفیعى بسوى تو نیست، پس باید فضل تو شفیعم شود، و گناهم مرا به هراس افکنده، پس باید عفو تو مرا ایمن سازد. پس با این حال آنچه بر زبان راندم، از جهت جهل به کردار زشت و در اثر فراموشى کارهاى نکوهیده پیشینم نیست. بلکه براى آن است که آسمان تو و هر که در آن ساکن است، و زمین تو و هر که بر روى آن است ندامتى را که آشکار کردم و توبه‏اى را که در آن بتو پناه بردم، بشنوند تا مگر یکى از ایشان - به رحمت تو - بر پریشان حالیم رحم آورد. یا براى آشفتگیم بر من رقت کند. پس از جانب او دعائى بمن رسد که از دعاى من نزد تو به اجابت نزدیکتر باشد. یا شفاعتى دست دهد که نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد که نجات من از خشم تو، و دست یافتنم به خشنودى تو در طى آن باشد.
خدایا اگر پشیمانى پیش تو توبه است، پس من پشیمانترین پشیمان‏هایم و اگر ترک گناهت انابه است پس من اولین انابت کنندگانم، و اگر استغفار سبب ریختن گناهان است پس من پیش تو از مستغفرانم .
خدایا پس همچنانکه به توبه فرمان دادى و قبول آن را ضمانت کردى، و بر دعا تحریص و ترغیب کردى و وعده اجابت دادى، بر محمد و آلش رحمت فرست، و توبه مرا قبول کن، و به ناامیدى از رحمتت بازم مگردان، زیرا توئى پذیرنده توبه گناه‏کاران و بخشنده بر خطاپیشگان بازگرایندگان.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، همچنانکه بوسیله او ما را هدایت کردى، و بر محمد و آلش رحمت فرست همچنانکه به سبب او ما را رهائى دادى، و بر محمد و آلش رحمت فرست، چنان رحمتى که ما را در روز رستاخیز و در روز احتیاج بتو شفاعت کند. زیرا که تو بر هر چیز قدرت بى‏پایان دارى. و آن براى تو آسان است.

دعاوذکربچه دارشدن

برای فرزند دار شدن :

سلیمان بن جعفر جعفری می گوید : کسی از کمی فرزند به امام باقر علیه السلام شکایت کرد و به عرض

ایشان رساند که از کنیزان و زنان آزاد فرزند می طلبد اما هنوز صاحب فرزند نشده و 60 سال هم عمر دارد .

حضرت به وی فرمودند : تا سه روز پس از نماز های واجب عشاء و صبح هفتاد بار ذکر سبحان الله و هفتاد بار

ذکر استغفر الله را گفته سپس این آیه را بخوان :

 وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ

وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا

آن گاه پس از روز سوم با همسرت در آمیز که به اذن خداوند صاحب فرزندی پسر و سالم خواهی شد

او به دستور حضرت عمل کرد و هنوز یک سال نگذشته بود که خداوند نور چشمی به او عنایت کرد .