شمال ایران استان گیلان و مازندران ، استان لرستان ، استان کردستان و استان تهران و آذربایجان شرقی و غربی .
البته این به این منظور نیست که در جاهای دیگر ایران اشیاء عتیقه وجود ندارد ولی به مراتب کمتر از این مکانها هست.
در اکثر مناطق ایران حفاری به صورت گسترده انجام شده و خیلی از نشونه ها و علائم از بین رفته است ولی اگر شما یک حفار خوب باشید همیشه می توانید از کوچکترین علائم بزرگترین نتیجه ها رو بگیرید و خود را به هدف نزدیک کنید.
جاهائی که رفت و آمد سهل هست و کار حفاری انجام دادن راحت ، اکثرا بارهایشان رفته است و جاهائی که کار کردن سخت و راه آن بسیار سخت و خطر ناک هست از نظر حفاری به مراتب سالم تر مانده و کمتر از جاهای دیگر دست خورده و بار آنها کمتر رفته است.
به همین دلیل استان لرستان و کردستان که هم خطر ناک هست هم کوهستانی از نقاط درگر سالم تر مانده.
ولی هیچ پادشاه یا درباریان ایران ِ باستان در اینجا مومیائی نشدند.
ایرانیان تکنیکی داشتند بسیار پیشرفته تر از مصریان که به آن در اصطلاح امروز شیمیائی میکویند و جنازه کاملا ّ سالم میماند انگار که همین دیروز مرده است و پادشاهان و سرداران و درباریان ایرانی که مرده اند شیمیائی شدند.
حالا سعی میکنم بصورت کامل و مختصر برای شما توضیح بدم.
همیشه «نوروز» و «نوسال»
داشته‌ایم. یک مقدار دنیا و روزگار عوض می‌شده است و مقدار بیشتر مردم
ایران و شرایط زندگی یا اقتصاد و سیاست و فرهنگمان در تحول و تلاطم دایم
بوده، نتوانسته‌ایم به حد اعتدال و ثباتی که خودمان طالب و طراح آن باشیم
برسیم. برخوردهای ما با نوروز و کنش و واکنش‌های طبقات مختلف مملکت بجای
تعادل، حالات تردید و تضاد پیدا می‌کرده است.
یک چیز پابرجا مانده است.
دعایی که نمی‌دانم منشأ و اصالت آن از کجا و از کی است ولی کاملا گویا و
زبان حال ما بوده است با آنکه هیچ‌گاه تحقق نیافته است، مایوس نشده دایماً
آن را به همدیگر می‌گوییم و در کارت‌های تبریک و تقویم‌ها می‌نویسیم: یا
مقلب القلوب و الابصار/ یا محول الحول و الاحوال/ یا مدبر اللیل و النهار/
حول حالنا الی احسن الحال.