تشنگی زیاد کودکان از نشانه‌های دیابت است
یک فوق تخصص غدد گفت: بچه‌هایی که دچار بیماری دیابت بی مزه هستند چون مدام آب خورده و کمتر غذا می‌خورند در رشد آنها اختلال ایجاد می‌شود.
محسن خوش نیت اظهار داشت: معنای دیابت دفع ادرار زیاد است. اگر این ادرار همراه با قند باشد به عنوان دیابت شیرین نامیده می‌شود. افزایش قند خون باعث دفع ادرار در اشخاص شده به طوری که فرد باید مکرراً برای تخلیه ادرار خود باید به دستشویی برود.
وی افزود: در دیابت بی‌مزه دفع ادرار افزایش پیدا می‌کند اما قند در ادرار وجود ندارد. بنابراین بسیاری از علائم این دو بیماری مشابه است ولی عوارضی که ایجاد می‌کنند با یکدیگر متفاوت است. در دیابت بی‌مزه قند خون بالا نیست و در واقع آب زیادی از بدن دفع می‌شود و به خاطر همین دفع ادرار در شخص زیاد می‌شود.
این فوق تخصص غدد تصریح کرد: در پی دفع زیاد آب بدن فرد دچار تشنگی و عطش شده و به پرنوشی آب مبتلا می‌شود؛ البته این مسئله در مورد افرادی است که مکانیسم تشنگی در آنها سالم است اما اگر فرد در شرایطی قرار گیرد که نتواند آب بنوشد مخصوصاً در اطفال یا اشخاصی که دچار کاهش سطح هوشیاری شده و نتواند تشنگی خود را بیان کند در این صورت آب بدن از طریق ادرار دفع شده اما شخص نمی‌تواند آب از دست رفته را جبران کند و بدن دچار کم آبی شدید می‌شود.
خوش نیت تأکید کرد: زمانی که بدن آب زیادی از دست می‌دهد، غلظت املاح، مخصوصاً سدُیم در خون افزایش پیدا می‌کند، افزایش غلظت املاح خون باعث بروز احساس تشنگی و خشگی دهان شده تا جایی که افراد مبتلا حتی شب ها نیز برای آشامیدن آب بیدار شوند؛ همچنین اکثر این بیماران تمایل به نوشیدن آب بسیار سرد دارند.
وی خاطرنشان کرد: در دیابت شیرین نیز دفع ادرار زیاد شده و قند به همراه ادرار دفع می‌شود؛ در این نوع حالت نیز فرد دچار پرنوشی می‌شود اما در این نوع دیابت چون قند که یک ماده شیرین است از بدن دفع می‌شود، فرد دچار کاهش وزن می‌شود اما در دیابت بی‌مزه ماده انرژی زایی از بدن دفع نمی‌شود و فقط آب است که دفع می‌شود بنابراین فرد دچار کاهش وزن نمی‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه کرد: کاهش وزن در مورد برخی افراد که آن قدر آب می‌نوشند که اشتهای خود را برای خوردن غذا از دست می‌دهند، یک استثناست و در نتیجه کمی دچار کاهش وزن می‌شوند. البته والدین باید دقت کنند بچه‌هایی که دچار این بیماری هستند چون مدام آب خورده و کمتر غذا می‌خورند در رشد آنها اختلال ایجاد نشود.
10تصور غلط درباره آلزایمر
در طی چند سال اخیر در مورد اینکه آلزایمر چیست؟ چه کسانی به آن
مبتلا می شوند؟ تاثیرات آن بر زندگی بیماران چگونه است؟ و … ، تصورات غلط
بی شماری به وجود آمده است.
ین تصورات غلط به علائم بیماری متصل شده و به ما اجازه نمی دهند تا شناخت دقیقی از بیماری پیدا کنیم.
انجمن جهانی آلزایمر معتقد است که اگر از بیماری رفع ابهام شود، مردم خیلی راحت تر می توانند با واقعیت مواجه شوند.
در این قسمت چند تصور رایج نادرست و واقعیت های آنها را برای شما بازگو می کنیم.
تصور غلط 1: اگر یکی از افراد فامیل دچار این بیماری شود، شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.
حقیقت: هر چند عوامل وراثتی نقش مهمی را در این بیماری بازی می کنند، اما تنها 5 تا 10 درصد از کل افرادی که دارای بیماری هستند، از طریق موارد ژنتیکی به آن مبتلا شده اند. در اکثر موارد هیچ گونه علامت قابل شناسایی یافت نمی شود. تحقیق و بررسی بر روی ژن ها همچنان ادامه دارد.
تصور غلط 2 : آلزایمر تنها بیماری افراد سالمند است.
حقیقت: هر چند افزایش سن خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد، اما آلزایمر فقط در افراد سالخورده بروز نمی کند. افراد 40 تا 50 ساله ای نیز هستند که دچار آلزایمر شده اند. چیزی که در اینجا باید به خاطر داشته باشیم این است که با افزایش سن، خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش پیدا می کند.
تصور غلط 3 : آلزایمر قابل درمان است.
حقیقت: برای آلزایمر، هیچ نوع درمان قطعی وجود ندارد. البته چند نوع دارو و معالجات گوناگون وجود دارد که می تواند تا حدی در برخی از بیماران ثمربخش باشد. گام بلندی در راه پیدا کردن درمان برداشته شده که نتایج خوش بینانه ای را به همراه داشته است.
با افزایش سن، خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش پیدا می کند
تصور غلط 4 : از دست دادن حافظه یعنی آلزایمر.
حقیقت: ممکن است خیلی از افراد با حافظه خود مشکل داشته باشند، اما این بدان معنا نیست که دارای آلزایمر هستند. اگر از دست دادن حافظه بر روی چگونگی زندگی روزمره شما تاثیر می گذارد و توانایی قضاوت و استدلال و استنتاج و سایر مهارت های ارتباطی خود را از دست داده اید، می توانید برای تشخیص مشکل به پزشک مراجعه کنید.
تصور غلط 5 : مصرف آلومینیوم باعث ایجاد آلزایمر می شود.
حقیقت: هر چند تحقیقات گسترده ای برای کشف ارتباط میان آلومینیوم و آلزایمر انجام شده است، اما تا کنون هیچ نوع مدرک موثقی در این زمینه به دست نیامده است. بروز بیماری از دلایل مختلفی نشات می گیرد؛ از قبیل: عوامل وراثتی، روش زندگی، عوامل در محیط اطراف و… .
تصور غلط 6 : آلزایمر قابل پیشگیری است.
حقیقت: به این دلیل که هنوز علت ایجاد آلزایمر مشخص نشده، نمی توان از آن پیشگیری کرد. اما بهتر است همواره ذهن و بدن خود را با انتخاب های آگاهانه، فعال نگه دارید. این انتخاب ها شامل: ورزش، داشتـن رژیـم غـذایی سالم و مصرف میوه ها و سبزیجات تازه و ماهی می باشد.
تصور غلط 7 : ویتامین ها، مکمل ها و قرص های تقویت حافظه می توانند از آلزایمر جلوگیری کنند.
حقیقت: مطالعات بسیاری برای تشخیص تاثیرگذاری فرآورده هایی نظیر ویتامین e و عصاره درخت جینکو انجام شده که اکثرا بی فایده بوده، اما تحقیق در این زمینه همچنان ادامه دارد.
تصور غلط 8 : اگر من دچار آلزایمر شوم، زندگی ام تمام است.
حقیقت: شمار کثیری از افراد که دچار آلزایمر هستند، زندگی پر معنا و فعالی را دنبال می کنند. آن ها هدفمند هستند و به هیچ وجه احساس نمی کنند که زندگی شان به پایان رسیده است. تشخیص به موقع بیماری و انجام اقدامات لازم، نقش مهمی را در بهبودی فرد ایفا می کند.
باید برای بیماران محیط مناسب و خدمات ویژه را فراهم آورید، از آن ها حمایت کنید، به فعالیت وادارشان کنید و شوق زندگی را در آن ها بیدار سازید.
تصور غلط 9 : تمام بیماران آلزایمری پرخاشگر و خشن هستند.
حقیقت: این بیماری بر روی هر فرد به صورت متفاوتی تاثیر می گذارد. از دست دادن حافظه و به وجود آمدن حواس‌پرتی، اغلب ناامید کننده و ترس آور است. با آگاهی از بیماری و تغییر رفتار در مقابل بیمار می توان از واکنش های خشن و پرخاشگرانه جلوگیری کرد.
تصور غلط 10: بیماران آلزایمری متوجه وقایعی که در اطراف آن ها رخ می دهد، نیستند.
حقیقت: بسیاری از افرادی که به آلزایمر مبتلا هستند، نسبت به کلیه وقایعی که در اطراف آن ها روی می دهد آگاهی دارند، اما عده ای نیز با این مسئله مشکل دارند. آلزایمر توانایی برقراری ارتباط و تشخیص وقایع را از بیماران سلب می کند، هر چند بر روی هر شخص تاثیر متفاوتی می گذارد.
واقعیت این است که بیماران آلزایمری همان انسان های سابق هستند و شما باید ملاحظه آنها را کرده و در مقابلشان با احترام رفتار نمایید
خاتمه دادن به تصورات نادرست
آلزایمر یک نوع بیماری پیش‌رونده است و بسیار ویرانگر می باشد که به مرور زمان سلول های مغز را نابود می کند. معمولا در افراد بالای 65 سال بروز می کند، اما همچنین می تواند بزرگسالان را در سنین کمتر نیز نشانه رود.
بروز آلزایمر را می‌توان به تأخیر انداخت
بروز آلزایمر را می توان با رعایت مستمر بهداشت روانی و جسمی در طول زندگی، کنترل و یا به تاخیر انداخت.
هر چند آلزایمر عارضه‌ای است که به عنوان یک روند طبیعی در افراد بر اثر افزایش طول عمر اتفاق می‌افتد، اما کهولت سن یکی از مهم ترین عوامل خطر ابتلا به این بیماری است.
عدم مصرف دخانیات، نداشتن استرس و دغدغه فکری و همچنین انجام فعالیت فکری، فرهنگی و مطالعاتی مستمر و همچنین ورزش‌های روزانه می‌تواند سن ابتلا به بیماری آلزایمر را به تأخیر بیاندازد.
در هر حال درصد بالایی از افراد بالای 70 تا 80 سال، دیرتر یا زودتر دچار این بیماری خواهند شد و گاهی حتی ممکن است فرد سالم، ورزشکار، اهل تفکر و مطالعه به علت عوامل ژنتیکی نیز به آلزایمر مبتلا شود.
این افراد بعد از یک مدت ابتدا زمان را گم می‌کنند، بعد مکان و اشخاص را و در نهایت دچار فراموشی کامل می‌شوند و در سنین بالاتر، حتی رفتارهای کودکانه مثل مکیدن انگشت و در افراد بسیار بسیار سالمند رفتار پسرفت به دوران کودکی مشاهده می‌شود.
داشتن رفتارهای بهانه جویانه، آغاز و انتهای روند زندگی افراد را به هم شبیه ساخته است.
سالمندان باید خود آموزش ببینند که چگونه به ارتقای وضعیت روانی و جهانی خود توجه کنند و از سوی دیگر ارزش‌های اخلاقی به این مفهوم باید در جامعه نهادینه شود که فرد تا پیر می شود جای آن ها در خانه سالمندان نیست و تا جایی که می‌شود باید از آن ها در کانون خانواده نگهداری کرد.
ترتیب دادن برنامه‌های ملاقات منظم و دوره‌ای با افراد مسن در خانه سالمندان ضروری است. در صورت ناچاری و سپردن افراد سالمند به این خانه ها، باید هر از گاهی با بازگرداندن موقت آن ها به کانون خانواده، به تقویت روحیه و کاهش دغدغه‌های فکری و روانی سالمندان کمک کنیم.
ین تصورات غلط به علائم بیماری متصل شده و به ما اجازه نمی دهند تا شناخت دقیقی از بیماری پیدا کنیم.
انجمن جهانی آلزایمر معتقد است که اگر از بیماری رفع ابهام شود، مردم خیلی راحت تر می توانند با واقعیت مواجه شوند.
در این قسمت چند تصور رایج نادرست و واقعیت های آنها را برای شما بازگو می کنیم.
تصور غلط 1: اگر یکی از افراد فامیل دچار این بیماری شود، شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.
حقیقت: هر چند عوامل وراثتی نقش مهمی را در این بیماری بازی می کنند، اما تنها 5 تا 10 درصد از کل افرادی که دارای بیماری هستند، از طریق موارد ژنتیکی به آن مبتلا شده اند. در اکثر موارد هیچ گونه علامت قابل شناسایی یافت نمی شود. تحقیق و بررسی بر روی ژن ها همچنان ادامه دارد.
تصور غلط 2 : آلزایمر تنها بیماری افراد سالمند است.
حقیقت: هر چند افزایش سن خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد، اما آلزایمر فقط در افراد سالخورده بروز نمی کند. افراد 40 تا 50 ساله ای نیز هستند که دچار آلزایمر شده اند. چیزی که در اینجا باید به خاطر داشته باشیم این است که با افزایش سن، خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش پیدا می کند.
تصور غلط 3 : آلزایمر قابل درمان است.
حقیقت: برای آلزایمر، هیچ نوع درمان قطعی وجود ندارد. البته چند نوع دارو و معالجات گوناگون وجود دارد که می تواند تا حدی در برخی از بیماران ثمربخش باشد. گام بلندی در راه پیدا کردن درمان برداشته شده که نتایج خوش بینانه ای را به همراه داشته است.
با افزایش سن، خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش پیدا می کند
تصور غلط 4 : از دست دادن حافظه یعنی آلزایمر.
حقیقت: ممکن است خیلی از افراد با حافظه خود مشکل داشته باشند، اما این بدان معنا نیست که دارای آلزایمر هستند. اگر از دست دادن حافظه بر روی چگونگی زندگی روزمره شما تاثیر می گذارد و توانایی قضاوت و استدلال و استنتاج و سایر مهارت های ارتباطی خود را از دست داده اید، می توانید برای تشخیص مشکل به پزشک مراجعه کنید.
تصور غلط 5 : مصرف آلومینیوم باعث ایجاد آلزایمر می شود.
حقیقت: هر چند تحقیقات گسترده ای برای کشف ارتباط میان آلومینیوم و آلزایمر انجام شده است، اما تا کنون هیچ نوع مدرک موثقی در این زمینه به دست نیامده است. بروز بیماری از دلایل مختلفی نشات می گیرد؛ از قبیل: عوامل وراثتی، روش زندگی، عوامل در محیط اطراف و… .
تصور غلط 6 : آلزایمر قابل پیشگیری است.
حقیقت: به این دلیل که هنوز علت ایجاد آلزایمر مشخص نشده، نمی توان از آن پیشگیری کرد. اما بهتر است همواره ذهن و بدن خود را با انتخاب های آگاهانه، فعال نگه دارید. این انتخاب ها شامل: ورزش، داشتـن رژیـم غـذایی سالم و مصرف میوه ها و سبزیجات تازه و ماهی می باشد.
تصور غلط 7 : ویتامین ها، مکمل ها و قرص های تقویت حافظه می توانند از آلزایمر جلوگیری کنند.
حقیقت: مطالعات بسیاری برای تشخیص تاثیرگذاری فرآورده هایی نظیر ویتامین e و عصاره درخت جینکو انجام شده که اکثرا بی فایده بوده، اما تحقیق در این زمینه همچنان ادامه دارد.
تصور غلط 8 : اگر من دچار آلزایمر شوم، زندگی ام تمام است.
حقیقت: شمار کثیری از افراد که دچار آلزایمر هستند، زندگی پر معنا و فعالی را دنبال می کنند. آن ها هدفمند هستند و به هیچ وجه احساس نمی کنند که زندگی شان به پایان رسیده است. تشخیص به موقع بیماری و انجام اقدامات لازم، نقش مهمی را در بهبودی فرد ایفا می کند.
باید برای بیماران محیط مناسب و خدمات ویژه را فراهم آورید، از آن ها حمایت کنید، به فعالیت وادارشان کنید و شوق زندگی را در آن ها بیدار سازید.
تصور غلط 9 : تمام بیماران آلزایمری پرخاشگر و خشن هستند.
حقیقت: این بیماری بر روی هر فرد به صورت متفاوتی تاثیر می گذارد. از دست دادن حافظه و به وجود آمدن حواس‌پرتی، اغلب ناامید کننده و ترس آور است. با آگاهی از بیماری و تغییر رفتار در مقابل بیمار می توان از واکنش های خشن و پرخاشگرانه جلوگیری کرد.
تصور غلط 10: بیماران آلزایمری متوجه وقایعی که در اطراف آن ها رخ می دهد، نیستند.
حقیقت: بسیاری از افرادی که به آلزایمر مبتلا هستند، نسبت به کلیه وقایعی که در اطراف آن ها روی می دهد آگاهی دارند، اما عده ای نیز با این مسئله مشکل دارند. آلزایمر توانایی برقراری ارتباط و تشخیص وقایع را از بیماران سلب می کند، هر چند بر روی هر شخص تاثیر متفاوتی می گذارد.
واقعیت این است که بیماران آلزایمری همان انسان های سابق هستند و شما باید ملاحظه آنها را کرده و در مقابلشان با احترام رفتار نمایید
خاتمه دادن به تصورات نادرست
آلزایمر یک نوع بیماری پیش‌رونده است و بسیار ویرانگر می باشد که به مرور زمان سلول های مغز را نابود می کند. معمولا در افراد بالای 65 سال بروز می کند، اما همچنین می تواند بزرگسالان را در سنین کمتر نیز نشانه رود.
بروز آلزایمر را می‌توان به تأخیر انداخت
بروز آلزایمر را می توان با رعایت مستمر بهداشت روانی و جسمی در طول زندگی، کنترل و یا به تاخیر انداخت.
هر چند آلزایمر عارضه‌ای است که به عنوان یک روند طبیعی در افراد بر اثر افزایش طول عمر اتفاق می‌افتد، اما کهولت سن یکی از مهم ترین عوامل خطر ابتلا به این بیماری است.
عدم مصرف دخانیات، نداشتن استرس و دغدغه فکری و همچنین انجام فعالیت فکری، فرهنگی و مطالعاتی مستمر و همچنین ورزش‌های روزانه می‌تواند سن ابتلا به بیماری آلزایمر را به تأخیر بیاندازد.
در هر حال درصد بالایی از افراد بالای 70 تا 80 سال، دیرتر یا زودتر دچار این بیماری خواهند شد و گاهی حتی ممکن است فرد سالم، ورزشکار، اهل تفکر و مطالعه به علت عوامل ژنتیکی نیز به آلزایمر مبتلا شود.
این افراد بعد از یک مدت ابتدا زمان را گم می‌کنند، بعد مکان و اشخاص را و در نهایت دچار فراموشی کامل می‌شوند و در سنین بالاتر، حتی رفتارهای کودکانه مثل مکیدن انگشت و در افراد بسیار بسیار سالمند رفتار پسرفت به دوران کودکی مشاهده می‌شود.
داشتن رفتارهای بهانه جویانه، آغاز و انتهای روند زندگی افراد را به هم شبیه ساخته است.
سالمندان باید خود آموزش ببینند که چگونه به ارتقای وضعیت روانی و جهانی خود توجه کنند و از سوی دیگر ارزش‌های اخلاقی به این مفهوم باید در جامعه نهادینه شود که فرد تا پیر می شود جای آن ها در خانه سالمندان نیست و تا جایی که می‌شود باید از آن ها در کانون خانواده نگهداری کرد.
ترتیب دادن برنامه‌های ملاقات منظم و دوره‌ای با افراد مسن در خانه سالمندان ضروری است. در صورت ناچاری و سپردن افراد سالمند به این خانه ها، باید هر از گاهی با بازگرداندن موقت آن ها به کانون خانواده، به تقویت روحیه و کاهش دغدغه‌های فکری و روانی سالمندان کمک کنیم.
'گل مژه' را هرگز نترکانید
یک متخصص چشم با تاکید براینکه هرگز نباید 'گل مژه' را ترکاند
یا به زور تخلیه کرد، گفت: این کار می تواند باعث گسترش عفونت به بافتهای
مجاور، حتی مغز شود
'گل مژه'، بیماری شایع چشمی است که به صورت یک توده متورم، حساس،دردناک و قرمزرنگ در نزدیک لبه پلک ظاهر می شود.
دکتر'محسن مجد' روز شنبه در گفتگو با ایرنا در اصفهان اظهار داشت: گل مژه درحقیقت یک آبسه کوچک است که در اثر عفونت،التهاب ریشه مژه ها یا غدد ترشح کننده چربی پلک ایجاد می شود.
به گفته این متخصص، تماس دست آلوده با چشم بویژه اگر با ترشحات بینی آلوده شده باشد از عوامل بروز گل مژه است.
وی نشانه های این بیماری را احساس سنگینی و درد پلک،ایجاد یک توده برجسته قرمز رنگ دردناک در لبه پلک،سوزش،خارش، ریزش اشک و خروج ترشحات چرکی از چشم عنوان کرد.
وی تصریح کرد:تاری دید از علائم معمول گل مژه نیست اما اگر گل مژه نسبتاً بزرگ باشد با فشار روی قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم و تاری دید می شود.
این متخصص چشم درباره درمان گل مژه اظهار داشت:اکثر گل مژه ها بتدریج بهبود می یابد و مشکل خاصی ایجاد نمی کند.
وی افزود:درچند روز اول، استفاده از کمپرس گرم باعث تسکین درد می شود و ممکن است به سرباز کردن گل مژه و تخلیه ترشحات چرکی کمک کند.
به گفته دکتر مجد، برای این منظور یک حوله تمیز را با آب جوشیده گرم مرطوب کرده و برای 10 تا 15 دقیقه روی چشم مبتلا قرار دهید.
وی اضافه کرد: ماساژ ملایم نیز به تسکین درد و تخلیه ترشحات کمک می کند و ماساژ کمپرس گرم را می توان روزی سه تا چهار بار انحام داد.
وی تاکید کرد:اگر پس از چند روز گل مژه بهبود پیدا نکرد حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم با یک جراحی کوچک، گل مژه را تخلیه کند.
دکتر مجد گفت:در گل مژه های معمولی استفاده از قطره های آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک خوراکی فایده ای ندارد
این متخصص چشم افزود:برای بچه های کوچک یا افرادی که گل مژه ی بسیار ملتهب دارنددر برخی موارد لازم است بانظر پزشک آنتی بیوتیک خوراکی برای جلوگیری از گسترش عفونت به بقیه پلک و قسمت های مجاور استفاده شود.
وی درباره پیشگیری و عود مکرر گل مژه گفت:جلوگیری از تماس دست آلوده با چشم،شستشوی منظم پلک با آب ولرم و شستشوی لبه پلک با شامپو بچه رقیق شده می تواند به جلوگیری از گل مژه کمک کند.
دکترمجد خاطرنشان کرد:گاهی اوقات بعضی بیماریهای جدی پلک مانند تومورها ممکن است به صورت گل مژه های مکرر تظاهر کند که در این موارد معاینه توسط چشم پزشک برای درمان بسیار راهگشاست.
'گل مژه'، بیماری شایع چشمی است که به صورت یک توده متورم، حساس،دردناک و قرمزرنگ در نزدیک لبه پلک ظاهر می شود.
دکتر'محسن مجد' روز شنبه در گفتگو با ایرنا در اصفهان اظهار داشت: گل مژه درحقیقت یک آبسه کوچک است که در اثر عفونت،التهاب ریشه مژه ها یا غدد ترشح کننده چربی پلک ایجاد می شود.
به گفته این متخصص، تماس دست آلوده با چشم بویژه اگر با ترشحات بینی آلوده شده باشد از عوامل بروز گل مژه است.
وی نشانه های این بیماری را احساس سنگینی و درد پلک،ایجاد یک توده برجسته قرمز رنگ دردناک در لبه پلک،سوزش،خارش، ریزش اشک و خروج ترشحات چرکی از چشم عنوان کرد.
وی تصریح کرد:تاری دید از علائم معمول گل مژه نیست اما اگر گل مژه نسبتاً بزرگ باشد با فشار روی قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم و تاری دید می شود.
این متخصص چشم درباره درمان گل مژه اظهار داشت:اکثر گل مژه ها بتدریج بهبود می یابد و مشکل خاصی ایجاد نمی کند.
وی افزود:درچند روز اول، استفاده از کمپرس گرم باعث تسکین درد می شود و ممکن است به سرباز کردن گل مژه و تخلیه ترشحات چرکی کمک کند.
به گفته دکتر مجد، برای این منظور یک حوله تمیز را با آب جوشیده گرم مرطوب کرده و برای 10 تا 15 دقیقه روی چشم مبتلا قرار دهید.
وی اضافه کرد: ماساژ ملایم نیز به تسکین درد و تخلیه ترشحات کمک می کند و ماساژ کمپرس گرم را می توان روزی سه تا چهار بار انحام داد.
وی تاکید کرد:اگر پس از چند روز گل مژه بهبود پیدا نکرد حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم با یک جراحی کوچک، گل مژه را تخلیه کند.
دکتر مجد گفت:در گل مژه های معمولی استفاده از قطره های آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک خوراکی فایده ای ندارد
این متخصص چشم افزود:برای بچه های کوچک یا افرادی که گل مژه ی بسیار ملتهب دارنددر برخی موارد لازم است بانظر پزشک آنتی بیوتیک خوراکی برای جلوگیری از گسترش عفونت به بقیه پلک و قسمت های مجاور استفاده شود.
وی درباره پیشگیری و عود مکرر گل مژه گفت:جلوگیری از تماس دست آلوده با چشم،شستشوی منظم پلک با آب ولرم و شستشوی لبه پلک با شامپو بچه رقیق شده می تواند به جلوگیری از گل مژه کمک کند.
دکترمجد خاطرنشان کرد:گاهی اوقات بعضی بیماریهای جدی پلک مانند تومورها ممکن است به صورت گل مژه های مکرر تظاهر کند که در این موارد معاینه توسط چشم پزشک برای درمان بسیار راهگشاست.